مریم مولایی - کارشناس ارشد روانشناسی عمومی، گروه روانشناسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد شهرکرد
طیبه شریفی - استادیار، دکتری روانشناسی عمومی، گروه روانشناسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد شهرکرد
محمد قاسمی پیربلوطی - استادیار، دکتری روانشناسی عمومی، گروه روانشناسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد شهرکرد

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی امید درمانی گروهی بر اضطراب و افسردگی دانشجویان دختر انجام گرفت. طرح پژوهش از نوع نیمه آزمایشی به صورت پیش آزمون- پس آزمون و پیگیری بوده و جامعه آماری کلیه دانشجویان دختر دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد در سال 93- 1392 را شامل گردیده که پس از غربالگری به وسیله آزمون سلامت عمومی 30 دانشجوی دارای اضطراب و افسردگی انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایشی و کنترل 15 نفری قرار گرفتند. گروه آزمایشی در 12 جلسه (90 دقیقه ای)، تحت درمان مبتنی بر امید قرار گرفتند. تمامی آزمودنی ها در شرایط یکسان در سه مرحله پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری سه ماهه با استفاده از آزمون scl-90-R مورد سنجش قرار گرفتند. نتایج نشان داد بین دو گروه آزمایش و کنترل تفاوت معناداری پس از مداخله در متغیرهای پژوهش وجود داشته (P<0/05) و این شیوه درمانی در کاهش اضطراب و افسردگی مؤثر بوده است (001/0>P). این نتایج در پیگیری 3 ماهه نیز تداوم داشته است. با توجه به نتایج به نظر می رسد امید درمانی با افزایش تفکر امیدوارانه و غنی سازی فعالیت های مربوط به تعقیب اهداف می تواند تأثیرات بنیادی بر حالات عاطفی شخص داشته باشند و در کاهش افسردگی و اضطراب موثر واقع گردند.

نظریه امید، تفکر عامل، گذرگاه، انسداد اهداف، رفتار هدفمند