مریم مهرآزادصابر - دانشجوی کارشناسی ارشد،دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات رشت
شینا زینعلی - کارشناس ارشد روانشناسی،مربی دانشگاه علمی کاربردی واحد رشت

مهارتهای زندگی فرایندی است که به انسان ،راههای زندگی کردن در جامعه و تعامل با انسانها را می آموزد،به فرد شخصیت و هویت می بخشد وظرفیتهای او را در جهت انجام وظایف فردی و به عنوان عضو جامعه توسعه می بخشد. پژوهش حاضر با هدف اثر بخشی آموزش مهارت های زندگیبر کاهش مشکلات روانشناختی و کیفیت زندگی دانشجویان انجام شده است. روش پژوهش آزمایشی و با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه آزمایش و کنترل بوده است. جامعه ی آماری شامل کلیه ی دانشجویان بالای 81 سال دانشگاه علمی-کاربردی شهر رشت بودند که بر اساس نمره افراد در آزمون های کیفیت زندگی و مشکلات روانشناختی DASS که در هر آزمون اول نمره پایینی و در آزمون دوم نمره بالایی اخذ کرده بودند، مشخص گردیدند و تعداد 04 نفر برای گروه آزمایش و تعداد 04 نفر برای گروه کنترل انتخاب و جایگزین شدند. ابزار مورد استفاده در این پژوهش شامل مقیاس افسردگی – اضطراب – تنیدگی DASS و پرسشنامه ی کیفیت زندگیSF-36 بود. در این پژوهش، گروه آزمایشی در مدت 84 جلسه، هفته ای یک جلسه، برنامه ی مهارت های زندگی را آموزش دیدند و گروه کنترل آموزشی دریافت نکردند. پس از آموزش، مجدداً کیفیت زندگی و مشکلات روانشناختی افسردگی، اضطراب،استرس هر دو گروه مورد اندازه گیری قرار گرفت. یافته ها و نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که اثر آموزش مهارت های زندگی بر کیفیت زندگی، مشکلات روانشناختی و نیز خرده مقیاس های اضطراب و تنیدگی معنا دار بوده است <0/05 P . و بر خرده مقیاس افسردگی تاثیری نداشته است.

آموزش مهارت های زندگی، کیفیت زندگی، مشکلات روانشناختی