صدیقه صفائی - کارشناس ارشد روانشناسی تربیتی، دانشکده روانشناسی، دانشگاه سمنان
مهناز غیاثی - دانشجوی دکتری تخصصی روانشناسی، دانشگاه الزهرا
محبوبه عسلی نباتی - کارشناس ارشد مدیریت آموزشی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد رودهن
فرح مملکت دوست - کارشناس ارشد روانشناسی کودکان استثنایی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکز

کارکنان معمولا با شرایط استرسزایی روبهرو میشوند که به همراه محتوای خودپندارهای که دارند بر رضایت شغلی، سلامت روانی و جسمانی آنان تأثیر میگذارد. جهتگیری مذهبی فرد نیز در این میان، نقش مهمی ایفا میکند. هدف پژوهش حاضر، بررسی نقش واسطهای جهتگیری مذهبی در ارتباط میانخودپنداره و استرس شغلی بود. طرح این پژوهش، از نوع همبستگی بود. جامعه آماری را کارکنان زن دانشگاه علوم پزشکی و خدمات درمانی سمنان تشکیلمیدادند که تعداد 151 نفر از آنها در محدوده سنی 32 تا 44 سال به شیوه نمونهگیری تصادفی ساده انتخاب شدند. پرسشنامههای جهتگیری مذهبیآلپورت، مقیاس خودپنداره تنسی و پرسشنامه استرس شغلی مؤسسه سلامت و ایمنی انگلستان به کار برده شد. به منظور تحلیل دادهها، از آزمونهای آمار توصیفی و رگرسیون سلسلهمراتبی استفاده شد. یافتهها نشان داد که جهتگیری مذهبی میتواند در ارتباط بین هر یک از خودپندارههای جسمانی، شخصیتی، اجتماعی و خشنودی از خود با استرس شغلی دارای نقش واسطهای باشد P<0/05 نتایج نشان داد که جهتگیری مذهبی میتواند دارای نقش واسطهای در ارتباط بین خودپنداره و استرس شغلی باشد.

خودپنداره، استرس شغلی، جهتگیری مذهبی، نقش واسطهای