فاتح توانگر - مدرس دانشگاه پیام نور سرپل ذهاب، کارشناس ارشد برنامه ریزی اجتماعی دانشگاه تهران،

قرن 11 دوران پر تلاطمی در سیاستگذاری رفاهی در عرصه بینالمللی بوده است. چالشهای بسیاری مطرح شده است؛ از تقابل بیپایان چپ وراست تا ظهور جنبشهای نوین اجتماعی و جهانی شدن و ظهور و کمرنگ شدن دولت رفاه. شاخصه اصلی تحولات سیاستگذاری اجتماعی و رفاهیدر این قرن چیست؟ مسئله مورد بررسی این تحقیق شناسایی آن نقطه عطف و چرخش گفتمانی برنامهریزی توسعهای و اجتماعی است. در طیدهههای اخیر سیاستگذاری مبتنی بر رشد اقتصادی اقتصادمحور تغییرات عمدهای را شاهد بوده است. عمدهترین انتقاد بر نگرش رشد محوری، نگاه تقلیل گرایانه آن است که نتوانسته مسائل پایهای بسیاری از جوامع را همچون فقر، بیکاری، حاشیه نشینی، عدم مشارکت، ناامنی و حوزههای اوقات فراغت را حل کند و همین امر زمینه را برای حرکت به سمت سیاستهای توسعه محوری به جای رشد محوری فراهم کرده است.سیاستگذاری اجتماعی و نگاه توسعهای جریان غالب دهههای اخیر بوده است. چرخش از نگاه تک بعدی اقتصادمحوری به جریان کلیت گرای انسانمحوری مبتنی بر دو اصل بنیادیآزادی و عدالت بیشتر شاکله اصلی این تغییر است. جریان پویای برنامهریزی رفاهی و توسعهای در تحقق آرمانشهر انسانی لحظهای توقف بردار نیست

سیاستگذاری رفاهی، توسعه اجتماعی، رشد اقتصادی، رفاه اجتماعی، اقتصادمحوری