طاهره لطفی خاچکی - دانشجوی کارشناسی ارشد رشته جامعه شناسی دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه مازندران

در دهه های اخیر، - در پی پرسش برانگیز شدن ساختارها و ارزشهایی که تبعیض و نابرابری جنسیتی بین زنان و مردان را بدیهی می شمرد - ، لزوم بررسی مزاحمت های خیابانی احساس شد. مزاحمت های خیابانی از متلک ها و توهین های کلامی جنسی تا تنه زدن و لمس بی مورد و نامناسب بدن زن را در بر می گیرد. این مزاحمت ها به علت حمله به خصوصی ترین و شخصی ترین قلمرو هر فرد که همان بدن اوست، تبعات بسیاری وسیعی را در سطح فردی و اجتماعی برجای می گذارد. لذا این پژوهش با بررسی مکان، زمان و میزان مزاحمت های خیابانی انجام شده توسط مردان مزاحم، سعی در روشن ساختن برخی از ابعاد این پدیده دارد. جامعه آماری این پژوهش، کلیه دانشجویان پسر ورودی 93-92 پردیس دانشگاه مازندران (4171 نفر) می باشند و حجم نمونه با استفاده از فرمول کوکران 110 نفر برآورد گردید. در این پژوهش از نظریه های ساختار اجتماعی، کنترل اجتماعی و نظریه فرهنگی به عنوان چهارچوب نظری استفاده شده است. یافته های این پژوهش نشان می دهد که بیش از نیمی از پاسخگویان (52.0 درصد)، تاکنون حداقل یک بار مرتکب مزاحمت های خیابانی شده اند. بیشترین مکان ایجاد مزاحمت خیابان های شلوغ (29.2 درصد) می باشد. به لحاظ زمانی نیز، بیشترین مزاحمت ها (70.8 درصد) در زمان غروب (بین ساعت 5 تا 8) انجام می شود.

مردان، میزان مزاحمت، زمان مزاحمت، مکان مزاحمت