منیره کریمی - دانشجوی دکتری رشته علوم تربیتی، گروه علوم تربیتی دانشگاه فرهنگیان پردیس باهنر کرمان،
پروین سالاری چینه - دکتری علوم تربیتی، گروه علوم تربیتی دانشگاه فرهنگیان پردیس شهید باهنر کرمان،

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه انسان با خود در راستای عبودیت اوست، بدین منظور با استفاده از روش توصیفی تحلیلی برای ایجاد بینش صحیح درباره خویش به عنوان یک روش تربیتی، ابتدا به معرفی انسان ازمنظر قرآن کریم واهل بیت ص پرداخته شده، سپس رابطه انسان با خود مورد بررسیقرار گرفت؛ یافته های پژوهش حاکی از آن است که انسان به عنوان اشرف مخلوقات وخلیفه خداوند در زمین ومظهر اسماء اوصاف جمال و جلال الهیاست و در نظام هستی ازجایگاه ویژه ای برخوردار است، او بستر موضع حرکتی است از قوه ی بی نهایت تا فضیلت نامتناهی، و دارای نفسی است که او رابه فضیلت و تقوا و فساد و تبهکاری متمایل می نماید، و با انتخاب هر یک از این تمایلات نوع رابطه با خویشتن را رقم می زند، یا با خود سر سازگاری داشته و با شناخت عزت خویش با خود رابطه ای موفقیت آمیز ایجاد می نماید و یا اینکه با خود سر نازسازگاری گذاشته و به گم گشتگی دچار می گردد، از این دو، هر کدام که بر گزیند او را در جهت شناخت بهتر خویش که منجر به شناخت پروردگارش خواهد گردید رهنمون می نماید و یا اینکه به فرو رفتن در ظلمت یعنی دوری از پروردگار مبتلا می گرداند

انسان، خود، نفس، عبودیت