بررسی تاثیرات کمی و کیفی طرح های پخش سیلاب و تغذیه مصنوعی باغ سرخ شهرضا بر آب قنوات منطقه

یکی از راه حلهای مناسب برای استفاده بهینه از رواناب به ویژه در مناطق خشک و نیمه خشک ، استفده از سیستم های تغذیه مصنوعی و پخش سیلاب است که ضمن کاهش خسارات ناشی از سیل، در تغذیه مصنوعی سفره ابهای زیر زمینی، احیاء مراتع و بیابان زدایی هم موثر می باشد. هدف از این تحقیق بررسی تاثیرات سیستم پخش سیلاب و تغذیه مصنوعی باغ سرخ شهرضا بر میزان ابدهی و کیفیت آب قنوات منطقه می باشد. برای بررسی اثر این طرح ها بر آب زیر زمینی، منطقه ای به وسعت 1570 کیلومتر مربع در دشت شهرضای جنوبی در نظر گرفته شد. آمار مربوط به نوسانات میزان ابدهی چند رشته قنات شاخص در این منطقه از 5 سال قبل از آبگیری طرح ها (1365 تا 1381) تهیه و مورد بررسی قرار گرفت. همچنین آمار مربوط به انالیز شیمیایی آب این قنوات نیز تهیه ومورد بررسی قرار گرفت. بررسی میزان آبدهی این قنوات قبل و بعد از هر آبگیری نشان دهنده تاثیر مبت اجرای این طرح ها بر سطح ایستابی سفره آب زیر زمینی منطقه می باشد. نتایج این تحقیق همچنین نشان داد که طرح تاثیر مثبت و یا منفی روی کیفیت آب منطقه نداشته است.

Keywords:

پخش سیلاب , تغذیه مصنوعی , قنات , سطح ایستابی , باغ سرخ شهرضا