آناهیتا شعاع حقیقی - دانشجوی کارشناسی ارشد طراحی شهری دانشگاه آزاد اسلامی یزد ایران

در بسیاری از شهرهای درحال توسعه جهان، توسعه نامناسب فضاهای مختلف شهری، تراکم رو به گسترش کاربریهای گوناگون به موازات رشد اقتصادی و به دنبال آن افزایش سفرهای درون شهری، باعث بروز مشکلات بسیاری شده است. از سوی دیگر بیتوجهی به مدیریت و برنامهریزیهای کوتاه مدت و بلند مدت، باعث ناهماهنگی بین مبالغ سرمایهگذاری در بخش عرضه حمل ونقل و ویژگیهای مختلف آن در مقایسه با تقاضای حمل ونقل شده است. در سالهای اخیر یکی از بزرگترین اهداف برنامهریزی و طراحی شهری، به ویژه در مراکز شهری، کاهشاتکای به اتومبیل به منظور ایجاد پایداری و سرزندگی در شهرهاست Newman .(& Kenworthy,2006: 3-9) به همین منظور حکومت ها و سازمانهای برنامه ریزی، سیاست ها وخط مشی های خود را با هدف بازشکل دهی توسعه شهرها در الگوهای فشرده تر با کاربری مختلط جهت دهی کرده اند. یکی از این سیاستها که اقبال زیادی به آن شده، توسعه حملو نقل محور شهری است. طرفداران این نوع توسعه، تراکم بالا و مراکز فعالیتی با کاربری مختلط را که به وسیله سامانههای حمل و نقل عمومی با کیفیت بالا به یکدیگر مرتبط میشوند را راهحل این مشکلا ت معرفی میکنند Iams & Kaplan, - 2006:7 در این پژوهش علاوه بر بیان مفاهیم و تعاریف TOD مزایا، اهداف، اصول و راهکارهایی جهت دستیابی به توسعه حمل و نقل محور ارایه شده و در آخر امکان اجرای آن در شهر شیراز مورد بررسی قرار گرفته است. این پژوهش با مروری بر مطالعات قبلی مرتبط با موضوع با رویکردی توصیفی-تبیینی صورت گرفته است

توسعه حمل ونقل محور tod ، باهمستان ، کاربری اراضی ، ایستگاه قطارشهری