مسعود نبی میبدی - استادیار دانشکده هنر و معماری یزد
راضیه السادات طباطبایی - دانشجوی ارشد معماری دانشگاه آزاد اسلامی واحد تفت

در سالهای اخیر احداث گسترده و تخریب زودهنگام ساختمانها، هزینه هنگفت و آسیب های زیست محیطی فراوانی را منجر گشته است. صرف انرژی های زیاد و تولید بالای پسماند و نخاله های ساختمانی به دلیل تخریب زودهنگام بناهای ناپایدار، کلان شهرها را با معضلات زیست محیطی مواجه کرده است . از سوی دیگر سیستمهای ساختمانی و تکنولوژی های ساختمانی همگام با علوم دیگر به سرعت رشد داشته و امکان استفاده از سیستمهای متنوع ، کاربردی و انعطاف پذیر در طراحی معماری به ویژه طراحی سازه فراهم کرده است . لذا جهت جلوگیری از این مشکلات تجدید نظر در نحوه طراحی و کیفیت ساخت در راستای افزایش عمر و ایستایی ساختمانها و همچنین کاهش هزینه های تخریب و احداث مجدد ، به دلیل ناپایداری بناها ، به ویژه ساختمانهای عمومی شهری از جمله ورزشگاه ها امری ضروری و اجتناب ناپذیر است. در این مقاله تلاش شده که در قالب پژوهشی تطبیقی-تحلیلی و با استفاده از مطالعات کتابخانه ای به تحلیل، مقایسه و ارزیابی نمونه های موردی ساخت ورزشگاه های پایدار پرداخته و پاسخ مناسبی به سوالات زیر بیابیم: آیا با ارزیابی و مقایسه سازه ساختمانهای ورزشی می توان تکنولوژی های نوین ساختمانی را راه حلی برای افزایش عمر ساختمان و برون رفت از مشکلات رو به گسترش زیست محیطی پیشنهاد داد؟ و اگر این چنین است، چگونه می توان سیستم های نوین ساختمانی را در جهت تامین استحکام و پایداری ساختمانهای ورزشی به کار برد؟

تکنولوژی ، معماری پایدار ، سازه های ورزشگاهی ، سیستم های ساختمانی