بررسی شاخص های معماری با توجه به مدیریت حفظ انرژی در ساختمان بر اساس اقلیم

با انقلاب صنعتی و رشد جمعیت و شهرها مردم روبه مصرف گرایی آورده اند تا آنجایی که در کشورهای مختلف با توجه به میزان فعالیت های صنعتی بین 30 تا 35 درصد از کل انرژی مصرفی در ارتباط با ساختمان می باشد که از این میزان 50 تا 60 درصد صرف گرمایش و سرمایش ساختمان می شود. بنابراین این مقدار قابل توجه باعث گردید که معماران در جهت حفظ انرژی با تطبیق دادن نیازهای انسانی و شذایط زیست محیطی و اقلیمی و با در نظر گرفتن تکنولوژی و مصالح نوین قرن بیستم به طراحی ساختمان هایی بپردارند که در جهت حفظ و تبدیل انرژی در ساختمان مفید باشد در این مقاله یک مدل بهینه سازی چند هدفه است که می تواند کمک طراحان و چگونگی استفاده از انرژی های طبیعی و تجدید پذیر در ساختمان برای جلوگیری از اتلاف انرژی در قالب چند راهکرد مطرح گردیده است. روش تحقیق این مقاله مبنی بر مطالعات اسنادی بر اساس مرور و مستندات مربوط به نظریه های مرتبط با طراحی اقلیمی و مدیریت حفظ انرژی صورت گرفته است. در جریان یک بررسی کتابخانه ای ، مقالات پژوهشی و کاربردی و بررسی مقاله ها و گزارشات در سازه و معماری و همچنین نتایج نمونه موردی و یا گزارشات چاپ شده چگونگی حفظ انرژی ها در مناطق مختلف بررسی شده است . نتیجه به دست امده از این مقاله می تواند نشانگر تاثیرات مدیریت حفظ انرژی بر اساس اقلیم و مصالح نوین مرتبط با اقلیم و چگونگی استفاده از انرژی تبدیل تجدید پذیر می باشد.

Keywords:

ساختمان , اقلیم , تکنولوژی , طراحی اقلیمی , حفظ انرژی , مصالح