بررسی اثر ترکیبات بر خواص پوشش زیست فعال دی اکسید تیتانیوم - شیشه زیست فعال - فلوئورآپاتیت

شیشه های زیست فعال بدلیل توانایی برقراری پیوند شیمیایی و فیزیکی با استخوان کاربرد وسیعی به عنوان روکش در ترمیم استخوان و کاشتنی های فلزی بدن دارند. استفاده از نانوپودر شیشه زیست فعال درپوشش کامپوزیتی علاوه بر بهبود خواص شیمیایی و افزایش زیست سازگاری کاشتنی ها در محیط بدن، بدلیل سختی ذاتی شیشه، باعث افزایش استحکام پوشش نیز می گردد. این پوشش از ترکیب مواد اولیه ای نظیر تیتانیوم ایزوپروپوکساید، تری اتیل فسفات، تترااتیل اورتوسیلیکات، نیترات کلسیم، دی اتانول آمین و نانوپودر فلوئورآپاتیت تهیه و بوسیله روش غوطه وری در تعداد دفعات متفاوت بر روی صفحات تیتانیومی لایه نشانی گردید. از طرفی به منظور بررسی دقیق تر اثر شیشه زیست فعال و فلوئورآپاتیت در ترکیب کامپوزیت مورد نظر، مقادیر مختلفی از این مواد در تهیه پوشش مورد استفاده قرار گرفت. مطالعات نشان داد که اگر میزان فلوئور در حدود یک میلی گرم در لیتر باشد، به طور متوسط بین هفت دهم تا یک و نیم میلی گرم باشد، حداقل 60 درصد کاهش پوسیدگی دندان داریم و لکه های قهوه ای رنگ ایجاد نمی شود . خواص فیزیکی و شیمیایی پوشش تهیه شده به کمک آنالیزهایپراش پرتوی ایکس (XRD) ، طیف سنجی مادون قرمز (FTIR) ، میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM)، آنالیز اندازه ذرات (PSA) و آزمون سختی سنجی مورد بررسی قرار گرفت. تشکیل لایه آپاتیتی بر روی سطح پوشش پس از غوطه ور کردن در محلول شبیه سازی شده بدن از طریق تصاویر SEM قابل رویت است. تشکیل این لایه با افزایش زمان غوطه ور بودن نمونه ها در SBF و افزایش مقدار شیشه زیست فعال و فلوئورآپاتیت، افزایش می یابد.

Keywords:

شیشه زیست فعال , سل ژل , غوطه وری , تیتانیوم , نانوکامپوزیت , استحکام