ثنا رضوی فرد - دانشجوی دکترای عمومی دامپزشکی، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه تهران، تهران، ایران

از زمانیکه با به وجود آمدن علم ژنتیک و گسترش شاخه های آن پرده از بسیاری از راز های بیولوژی برداشته شد، این علم همواره درصدد توضیح تنوع فنوتیپی بر آمده است، اما در سال های اخیر دانشمندان علم ژنتیک دریافتند که ژنتیککلاسیک به تنهایی قادر به انجام این کار نیست و از این رو امروزه شاخه ای از ژنتیک، به نام Epigenetics یا فرا ژنتیک به وجود آمده است که دیدگاه وسیع تری از بیان ژن ها به ما می دهد. در واقع اپی ژنتیک به بررسی تغییرات القای ژن ها بدون هیچ تغییری در توالی ژن تعریف می شود. اپی ژنتیک در هر سطحی می تواند نیروی خود را بر تغییر بیان ژن اعمال کند و بههمین دلیل نقش بسزایی در بروز صفات اقتصادی، استراتژی های پرورش و تولید مثل و مهار بیماری ها در حیوانات ایفا کند. اپی ژنتیک این امکان را فراهم می کند که سهم ژنوم و محیط زیست را در تنوع فنوتیپی تعیین کنیم و مدیریت فردی حیواناترا در کنار حفظ محیط زیست و تولید مطلوب در دامپزشکی بهبود ببخشیم. حال آن که در رشته ی دامپزشکی بسیار کمتر به این علم پرداخته شده است، از این جهت مناسب بود مروری بر این حوزه های این علم و توانایی های آن داشته باشیم.

اپی ژنتیک، تکثیر، نقشه ی ژنی، ژنتیک مندلی