اهمیت یادگیری توانمندیهای ارتباطی برای دامپزشکان و مروری کلی بر سبکهای ارتباطی دامپزشک - مراجع- بیمار

در دهههای گذشته، ارتباط بین دامپزشک، مراجع و بیمار، چیزی بیشتر از گرفتن یک تاریخچه، تشخیص مشکل بیمار، تجویز دارو و فرستادن بیمار و مراجع به خانه نبود. در حالی که امروزه، آگاه هستیم که توانمندیهای ارتباطی، مفیدو پیچیده هستند و یادگیری کاربردی آن، به سودبردن مراجعین، بیماران حیوانات و خود دامپزشکان میانجامد. آموزش موثر توانمندیهای ارتباطی برای دامپزشکان، در سالهای اخیر مورد توجه دانشکدههای دامپزشکی در سراسر دنیا قرار گرفته استو اعضای هیات علمی، برای آموختن و برای آموزش دادن این توانمندی های ارتباطی، زمان اختصاص می دهند. در مقالهی حاضر،ضمن بررسی جایگاه و اهمیت آموزش توانمندیهای ارتباطی در دورهی درسی دامپزشکی، مروری بر سبکهای کلی ارتباط دامپزشک-مراجع-حیوان، خواهیم داشت. سه سبک کلی ارتباطی مابین دامپزشک و مراجع، شامل سبک های والدگونه، مصرفکننده گرایانه و مشارکتی است که هر یک، بسته به موقعیت، دارای مزایا و مضراتی هستند. به کار بستن اصول ارتباطی به طور صحیح توسط دامپزشکان، ارتباط مثبتی را با رضایتمندی مراجع، بهبود برایند کار دامپزشک و شرایط حیوان نشان میدهد.

Keywords:

توانمندیهای ارتباطی دامپزشکی , آموزش دامپزشکی , رابطهی دامپزشک-مراجع-بیمار , اخلاق دامپزشکی