سمیرا فیاض فر - دانشجوی دکترای عمومی دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران، تهران، ایران.
زهرا ضیافتی کافی - دانشجوی دکترای عمومی دانشکده دامپزشکی دانشگاه شهید چمران اهواز، اهواز، ایران.
خسرو حسینی پژوه - عضو هیئت علمی سازمان پژوهشهای علمی و صنعتی ایران، پژوهشکده بیوتکنولوژی، تهران، ایران.

در طی سالهای اخیر، تمایل به استفاده از بیوپلیمرهای زیست تخریبپذیر در تولید مواد بسته بندی بسیار مورد توجه قرارگرفته است. یکی از کاربردهای بالقوهی این بیوپلیمرها، تولید بسته بندیهای فعال حاوی مواد ضدمیکروبی است. زیست کافتبودن، خوراکی بودن و کارآمد بودن فیلمهای خوراکی سبب شده است که این فیلمها، به عنوان جایگزینهای فیلمهای سنتزی، به طور وسیع مورد مطالعه، پژوهش و کاربرد قرار گیرند. از جمله، در مورد فیلمهای خوراکی که در ارتباط با مواد غذایی است. بسته بندیهای زیست تخریب پذیر که قابلیت خوراکی بودن و مصرف به همراه ماده غذایی را دارند، به دو دستهی فیلمها وپوشش-های خوراکی تقسیم میشوند. فیلمهای خوراکی قبل از کاربرد در بسته بندی ماده غذایی به صورت لایهای نازک تولید میشوند و سپس همانند پلیمرهای سنتزی، برای بسته بندی بکار میروند. کارایی فیلمهای خوراکی، به شاخصهای کیفیآنها مربوط می-شود. این شاخصها نیز به نوبه خود از جنس فیلم و روش تولید آن اثر میپذیرد. اغلب این فاکتورها، به ماهیت شیمیایی مادهی ضد میکروبی، نوع ماده غذایی و میکروارگانیسم هدف بستگی دارند که دراین مقاله مورد بحث قرار گرفته اند.

فیلمهای خوراکی، ضد میکروبی، کیتوزان، اسانس