بررسی تعاملات میان نظام آموزش عالی و ساختارهای اقتصادی دانش محور و تاثیرات آن بر شاخص های توسعه منابع انسانی و اشتغال

اقتصاد دانش محور، اقتصادی است که دران تولید، توزیع و بکارگیری دانش عامل اصلی رشد، تولید ثروت و اشتغال به شمار می آید. درچنین اقتصادی ، روند تولید و کاربری دانش به عنوان بخشی از فرصت های فراهم شده در قطب هایی چون آموزش، تحقیق در موسسات عمومی دانش وتحقیق در تجارت اهمیت ویژه ای می یابد. در ای مقاله نخست تعاریف استاندارد بین المللی پیرامون جامعه اطلاعاتی و اقتصاددانش محور ارائه گردیده است. بر اساس این تهاری، هر اقتصاد دانش محور دارای چهار رکن اساسی است که شامل بر محیط تجاری، فن اوری اطلاعات و ارتباطات، نواوری و توسعه منابع انسانی می باشد. در این مقاله بیان گردیده است که تمامی این ارکان به صور مستقیم و غیر مستقیم با حوزه آموزش عالی مرتبط می باشند، لیکن تاکید ویژه ای بر جایگاه آموزش عالی در بخش توسعه منابع انسانی و همچنین افزایش میزان پژوهش های منجر به نوآوری گردید ه است. در طی مقاله با بهره گیری از مدلهای کشورهای توسعه یافته در عرصه صنعتی و فراصنعتی مانند انگلستان، مالزی و سنگاپور، جایگاه سازماندهی آموزش های نیروی انسانی مورد بررسی واقع شده است و تعاملات عمده میان نظام آموزش عالی و اقتصاد دانش محور تبیین گردیده است. هدفمندی آموزش عالی به سمت نیازهای جدید اقتصادی، تقویت آموزش های عملی و کاربردی، طبقه بندی نیروی کار بر اساس شاخص های جدید، افزایش ارتباط میان ارکان اقتصادی و صنعتی با دانشگاه بر اساس برنامه های مدون و از سوی دیگر همکاری دانشگاه در توسعه آموزش های مادام العمر و ضمن خدمت از جمله مواردی است که در مقاله بدانها اشاره شده است. در پایان این مقاله و به عنوان نتیجه گیری ، پیشنهاداتی برای تبیین برخی راهبردهای اساسی در اقتصاد ایران به منظور توسعه یک اقتصاد دانش محور ارائه گردیده است.

Keywords:

اقتصاد دانش محور , نظام آموزش عالی , اشتغال , توسعه منابع انسانی