بررسی کیفیت آب های زیرزمینی منطقه (شمال ایران) برای مصارف کشاورزی

آبهای زیرزمینی یکی از منابع مهم تأمین کننده آب کشاورزی هستند. در این مطالعه جهت تعیین کیفیت آب زیرزمینی برای مصارف کشاورزی تعداد 41 چاه آب منطقه (انزلی تا قزوین) با فاصله از دریا تا شعاع 200 کیلومتری انتخاب و نمونه برداری انجام شد. بر روی هر نمونه برداشتی آزمونهای EC, CL , TDS, PH انجام پذیرفت . نتایج حاصل از بررسی پارامترهای EC, CL TDS, در چاههای انتخابی نشان از افزایش تدریجی آلاینده ها و کاهش کیفیت آب زیرزمینی در منطقه می باشد، اما با توجه به پراکنش نقاط می توان قضاوت نمود که وضعیت کیفی آب منطقه جهت کشاورزی در کلاس خوب قرار می گیرد. حفرچاههای متعدد آب و برداشت بی رویه آبهای زیرزمینی منجر به شوری آبهای زیرزمینی و افزایش هدایت الکتریکی آب چاهها شده است. بیشترین میزان هدایت الکتریکی در چاههای دورتر از دریا می باشد که نه تنها موجب افت کیفیت آب بلکه منجر به زیانهای اقتصادی ناشی از کاهش عملکرد و کیفیت محصولات کشاورزی می گردد. همچنین میزان بارش با شوری دارای رابطه معکوس است، چنانکه با کاهش میزان بارش سالانه از حدود 1200 میلی متردر انزلی تا 400 میلی متر در قزوین شاهد افزایش شوری آبهای زیرزمینی می باشیم. به منظور استفاده بهینه و حفظ و ارتقاء کیفیت آب، جهت مصارف کشاورزی میبایست با برنامه ریزی های دراز مدت از ورود آلایندهای مختلف بخصوص فاضلابهای شهری و سموم و کودهای شیمیایی جلوگیری جدی بعمل آید.

Keywords:

آب آبیاری , آب زیرزمینی , دریا , شوری , کیفیت