حوری احمدپور - دانشجوی کارشناسی ارشد آبیاری و زهکشی، گروه مهندسی آب، دانشگاه گیلان، رشت، ایران
محمدرضا خالدیان - استادیار، گروه مهندسی آب، دانشگاه گیلان، رشت، ایران
افشین اشرف زاده - استادیار، گروه مهندسی آب، دانشگاه گیلان، رشت، ایران
مجتبی رضایی - دانشجوی دکترای آبیاری و زهکشی دانشگاه ساری و پژوهشگر موسسه تحقیقات برنج کشور، رشت، ایران

منابع آب زیرزمینی در استان گیلان به ویژه در سالهای اخیر جهت آبیاری مزارع برنج نقش مهمی ایفا میکند. از طرفی گیاه برنج به شوری زیاد، حساس بوده و شوری باعث کاهش عملکرد آن میشود. در این پژوهش، با نمونه برداری از آب 130 حلقه چاه در سراسر استان گیلان،در ماه شهریور سالهای 1382، 1383، 1384 و 1385 و اندازه گیری هدایت الکتریکی (EC) آنها به ارزیابی زمانی و مکانی شوری آبهای زیرزمینی پرداخته شده است. در مجموع، بهترین مدل برای برازش واریوگرامها انتخاب شد. برای درونیابی از کریجینگ معمولی استفاده و نقشه های پهنه بندی رسم شدند. نتایج نشان میدهد شوری با گذشت زمان(بجز سال 1384 که علت آن بارندگی زیاد در سال 1383 است) افزایش یافته است. همچنین شوری در شرق و برخی قسمتهای دیگر استان گیلان بیشتر از 1/5 دسی زیمنس بر متر است که باعث کاهش عملکرد برنج میشود. حفر بی رویه ی چاههای عمیق می تواند یکی از علل افزایش شوری در این قسمتها باشد.

آبهای زیرزمینی، پهنه بندی، شوری، کریجینگ