هوشنگ قمرنیا - دانشیار و عضو هیات علمی گروه مهندسی آب، دانشگاه رازی، کرمانشاه، ایران
صبا دایی چین - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی آبیاری و زهکشی، گروه مهندسی آب، دانشگاه رازی، کرمانشاه، ایران
زهرا جلیلی - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی آبیاری و زهکشی، گروه مهندسی آب، دانشگاه رازی، کرمانشاه، ایران
میلاد فرمانی فرد - کارشناس ارشد مهندسی آبیاری و زهکشی، گروه مهندسی آب، دانشگاه رازی، کرمانشاه، ایران

وجود متابع آب زیرزمینی کم عمق که با مشکل شوری و ماندابی مواجه هستند ،در بسیاری از مناطق جهان به چشم می خورد. از نظر مهندسی راه حل اصلی، پایین انداختن سطح سفره آب زیرزمینی از طریق احداث سیستم های مختلف زهکشی زیرزمینی است، غافل از این که بالا بودن سطح آب زیرزمینی نعمتی است که از آن می توان جهت جبران قسمتی از نیازهای آب مورد نیاز گیاه استفاده کرد. بنابراین استفاده از آب های زیرزمینی کم عمق به عنوان یک منبع آب آبیاری می تواند تا حدودی مشکلات کمبود آب را حل کند. این پژوهش به منظور بررسی اثر آب زیرزمینی کم عمق بر کمک به تبخیر و تعرق گیاه دارویی گشنیز در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تکرار انجام شد. تیمارهای اعمال شده شامل آب زیرزمینی با کیفیت شوری 1 دسی زیمنس بر متر در سه عمق 60 و 80 و 110 سانتی متر و آبیاری کامل بود. نتایج نشان داد که درصد مشارکت آب زیرزمینی در اعماق 60 و 80 و 110 سانتی متر به ترتیب حدود 73، 69، 42 درصد نیاز کلی گیاه بود. نتایج این تحقیق نشان داد که استفاده از آب های زیر زمینی کم عمق یرای آبیاری گیاه گشنیز می تواند به صورت قابل توجهی نیاز آبی گیاه را برطرف نموده و به تبخیر و تعرق گیاه کمک کند، همچنین دور و عمق آبیاری مورد نیاز آن کاهش مییابد.

آب زیرزمینی کم عمق، آبیاری کامل، درصد مشارکت آب زیرزمینی، گشنیز