محسن گورانی - دانشجوی کارشناسی ارشد، گروه مهندسی عمران، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی
محمد صادق صادقیان - استادیار، گروه مهندسی عمران، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی

سیلاب به عنوان یکی از مخرب ترین عوارض طبیعی هر ساله خسارات بسیاری را به بار می آورد. فرسایش خاک و از بین بردن عرصه های منابع طبیعی سبب تشدید وقوع سیلاب می گردد. یکی از راه های کاهش اثرات مخرب سیلاب پایین آوردن شماره منحنی نفوذ در مناطق سیل خیز حوزه می باشد. در این پژوهش که بر روی حوزه بهجت آباد در استان قزوین صورت پذیرفته، با توجه به شرایط فیزیوگرافی حوزه، سطوح هم پیمایش استخراج و سپس با تشکیل دیاگرام مساحت _ زمان، اثر هر قسمت بر دبی اوج سیلاب خروجی مورد بررسی قرار گرفت . نتایج نشان دادند که در حوزه های میانی بیشترین تولید سیلاب را داریم. با استفاده از فرض ثابت بودن مساحت برای انجام عملیات بیولوژیک، 3 سطح هم پیمایش موثرتر مورد ارزیابی قرار گرفتند و به کمک سیستم های اطلاعات جغرافیایی مکانهای مناسب جهت اجرای این عملیات مکان یابی گردیدند. نتایج نشان دادند که با وجود پتانسیل سیل خیزی بالا در سطوح هم پیمایش مذکور، تفاوت قابل ملاحظه ای در کاهش دبی پیک سیلاب با تغییرات مکان اجرای عملیات بیولوژیک وجود دارد. با توجه به نتایج به دست آمده، تلفیق روش های هیدرولوژیکی با سیستم های اطلاعات جغرافیایی کاملا سبب بهبود نتایج حاصل از اجرای عملیات بیولوژیک برای به حداقل رساندن دبی سیلاب می شود.

شماره منحنی، سطوح هم پیمایش، عملیات بیولوژیک، GIS ، دبی اوج سیلاب