مطالعه ی معیارهای مکان گزینی و اصول طراحی مسیر دوچرخه با تاکید بر مسیرهای دوچرخه ی منطقه 8 تهران

رشدروزافزون کاربرد اتومبیل شخصی مسائل و معضلات اقتصادی اجتماعی و زیست محیطی زیادی را درپی داشته دررویکرد سنتی محور برنامه ریزی تنها خودرو است اما امروزه تامین سلامت و امنیت افزایش تعاملات اجتماعی صرفه جویی درهزینه های حمل و نقل کاهش الودگی محیط زیست و کاهش تصادفات درکانون توجه برنامه ریزان است بدین منظور بایستی به دنبال گزینه های جایگزین استفاده ازخود رو بود که گسترش حمل و نقل عمومی و سایرشیوه های غیرموتوری به عنوان جایگزین این وسیله نقلیه موتوری شناسایی شده اند البته موانعی ازقبیل کمبود اعتبارمالی برای زیرساخت ها فقدان ایمنی و امنیت موقعیت نامناسب فضاها و ساختمان ها موانع قانونی و حقوقی و درنهایت فقدان اعتبار و منزلت اجتماعی برسرراه توسعه حمل ونقل غیرموتوری وجود دارد گسترش دوچرخه سواری هم که یکی ازوسایل حمل و نقل غیرموتوری است مستلزم رفع موانع توسعه آن است لذا دراین پژوهش به شناخت مزایا و معایب دوچرخه سواری ضوابط لازم جهت طراحی درست مسیردوچرخه و ارایه راهکارها و پیشنهادات جهت برطرف کردن این موانع و دراخر نیز به بررسی نمونه ی موردی مسیر دوچرخه منطقه 8 تهران می پردازیم

Keywords:

مسیردوچرخه , شهرسازی انسان گرا , شهرداری منطقه 8تهران , مسیرپیاده