رضوان حسین قلی زاده - عضو هیات علمی دانشگاه فردوسی مشهد

براساس مدل جهانی توسعه مبتنی بردانایی اموزش و پرورش به عنوان محور توسعه پایدارمعرفی شده و یادگیری نواوری و دانش افرینی درمرکزنظام اقتصادی اجتماعی جدید قرارگرفته است به دنبال این تغییر سیاست جهانی ضرورت تحول و انطباق نظام های اموزشی باالزامات جامعه دانایی محور و اقتصاددانش بنیان دردستورکارنهادهای بین المللی قرارگرفت براساس مدل توسعه مبتنی بردانایی تمرکز براموزش به مفهوم تاکید برنیروی کارتحصییلکرده و ماهری است که قادر به ارتقا و انطباق مستمر مهارتهایش برای خلق و کاربرد موثر دانش باشد درپاسخ به این سوال که مدارس اینده چگونه خواهند بود یونسکو2001 سه سناریو برای مدارس آینده ترسیم کرده است سناریو اول بروضعیت موجود مدارس یعنی ساختاربوروکراتیک دلالت دارد سناریو دوم ناظر برمهندسی مجدد مدرسه با تمرکز برمدرسه به عنوان یک سازمان یادگیرنده می باشد سناریو سوم به ذوب شدن مدارس و جایگزینی شبکه های یادگیرنده و به اصطلاح مهاجرت معلمان اشاره دارد بیان این سناریوها به بیانی دیگر ناظربرمراتب تحول مدارس دراینده است درحال حاضر به نظر می رسد سناریوی جدید مدارس درجامعه دانایی محور سناریو دوم موردنظر یونسکو به عنوان مدرسه یادگیرنده و مدرسه دانش افرین باشد که هدف اصلی آن خروج مدارس ازانزوا و بازتعریف اموزش و یادگیری باتاکید بریادگیری مادام العمر و اموزش مهارتهای روش شناختی می باشد واضح است که این مهارتهای روش شناختی را نمی توان تحت نظام اموزش سنتی و بوروکراتیک فراگرفت که درآن معلم به عنوان تنها منبع دانش و انتقال دهنده حقایق به دانش اموزانی که آنها را برای گذراندن دوره های اموزشی و کسب درامد فرامیگیرند عمل می کند درسناریوی جدید دانش افرینی استعاره جدیدی برای یادگیری درعصردانش تلقی میشود و ازمعلمان انتظار میرود که دانش حرفه ای خود را ارتقا بخشند و فرایند یاددهی یادگیری را بطور اثربخش مدیریت کنند

توسعه مبتنی بردانایی ، دانش آفرینی ، مدرسه فردا