احمد سلحشور - استادیار دانشگاه بوعلی سینا دانشکده ادبیات گروه علوم تربیتی
مصطفی کریمی - دانشجوی کارشناسی ارشد رشته تاریخ و فلسفه ی آموزش و پرورش دانشگاه بوعلی سینا همدان
معصومه ختکدار - دانشجوی کارشناسی ارشد رشته تاریخ و فلسفه ی آموزش و پرورش دانشگاه بوعلی سینا همدان

تعلیم و تربیت نه تنها درعینیت بخشیدن به زندگی مادی و معنوی فرد متوقف و محدود نمی شود بلکه تمام شئون اجتماعی اورا دربرمیگیرد و ازاین طریق باعث رشد وتحول اساسی جامعه میگردد ازانجا که تعلیم و تربیت با انتقال اطلاعات جامعه زبانی مفاد و محتوای متون تربیتی و تعاملات تربیتی سروکار دارد با معناگرایی ارتباط می یابد ازمفاهیم اساسی که درهمه مکاتب ساختارگرایی و پساساختارگرایی حفظ شده میتوان نشانه و معنا را به عنوان مهمترین آنها نام برد قیطوری 1387 معنایی گرایی مطالعه رفتارانسان است که درابعاداجتماعی زبان تمرکز می یابد باتوجه به اینکه هرمتن یاکلام تربیتی اطلاعات و دانسته های فراوانی درخود نهفته دارد باید با آن به عنوان موضوعی شناخت برخورد کرد میثمی 1386 معناگرایی درپی کشف چگونگی سازماندهی این دانسته ها و بررسی تاثیر معنایی آنها دراست این موضوع ازآن جنبه حائز اهمیت است که اشنایی با نظریات تربیتی گوناگون برای سیاست گذاران طراحان و جریان فعالیت های تربیتی قدرت انتخاب بیشتری فراهم می کند وامکان تجهیز آنان به رویکرد گزینشی درعرصه برنامه ریزی را میسر می سازد پورآذین 1391 پژوهش حاضر برآن است تابابررسی نقش نظریه معناگرایی درشکل گیری مفهوم تحول درمعنا و پیامدهای آن را برا یتعلیم و تربیت بیان کند بدین منظور ساختارگرایی و پساساختارگرایی به عنوان رویکردهای مهم این نظریه مورد بررسی قرارمیگیرد

تحول ، معناگرایی ، ساختارگرایی وپساساختارگرایی ، تعلیم و تربیت