پروین صمدی - عضو هیات علمی دانشگاه الزهرا
طاهره عباسی - کارشناس ارشد تاریخ فلسفه آموزش و پرورش

بشرپیوسته درحال تغییر است و جهان نیز هرروز گسترده تر میشود بی شک این تغییروتحولدرتمام امور ونهادهایی که باانسان سروکار دارد نیز رخ میدهد یکی ازاین نهادها اموزش و پرورش است که نیازمند برنامه ریزی برای این تغییر است چرا که نیاز اساسی امروز تحول درعلوم بالاخص علوم انسانیبرای جبران عقب ماندگی ها است و ازانجا که نظام تعلیم و تربیت زیربنای تولید علم درهرجامعه ای محسوب میشود این ضرورت تحول درعلوم به ضرورت تحول درنظام تعلیم و تربیت تسری می یابد یکی ازدیدگاه هایی که دربرنامه ریزی درسی بسیار موردتوجه قرار میگیرد دیدگاه اجتماعی است طرح این دیدگاه ازانجا ناشی میشود که نظام اموزش و پرورش یکی ازنهادهایی است که حضور فعالی درتغییرات اجتماعی دارد و ازوظایف آن تربیت افرادی است که قادربه تغییر اجتماعی باشند علاوه برآن درقرن 13و14هجری مسلمانان متوجه نوعی ازعقب ماندگی نسبت به جوامع غربی شدند و درصدد برامدندتادلایل این عقب ماندگی خود را بیابند یکی ازپاسخ ها به این سوال اصل سکولاریسم درجوامع غربی بود که علاوه برحوزه سیاست درسایر نهادهای اجتماعی نیز اجرای یمیشود به این معنا که علاوه برجدایی حکومت ازدین این جدایی ازدین درنهادهایی چون نظام تعلیم و تربیت نیز اعمال میگردد سوال اینجاست که ایا مسئله عرفی شدن درتعلیم و تربیت ایران پاسخ صحیحی به مسئله عقب ماندگی است یا نه ؟ به بیان دیگر ایا سکولاریسم درنظام تعلیم و تربیت ایران موجبات پیشرفت را به وجود می آورد یا رکود؟