ارزیابی منابع قدرت نرم در سیاست خارجی روسیه نسبت به تحولات اوکراین در سال 2014

ارزیابی قدرت نرم در سیاست خارجی کشورها امری د شوار است. بدان دلیل که این مفهوم با منابع نامحسوسی همچون فرهنگ و ایدئولوژی و نیز توانایی استفاده از آنها به طرز ماهرانه ای همراه شده است. منابع قدرت نرم به منظور به دست آوردن یک متحد در سیاست بین الملل از طریق جذب به جای اجبار، از سوی کشورها به کار می رود. روسیه به عنوان یکی از مهمترین کشورهای عرصه سیاست جهانی کمتر از یک دهه است که به استفاده از این منبع قدرت ترغیب شده است. جغرافیای به جامانده از دوران اتحاد جماهیر شوری، از جمله کشور اوکراین، برای این مهم هدف گذاری شده است. برای روسیه، حفظ نفوذ بر اوکراین یک ضرورت وجودی و از مهمترین اولویت های سیاست خارجی به شمار می رود. اما هم اکنون مدل اجتماعی- اقتصادی روسیه به عنوان یک قطب د ر بستر تحولات اوکراین با محدودیت مواجه شده است. با تکیه بر بسیاری از اسطوره های ملی و تاریخی مشترک، روسیه در نظر داشت با اتصال اوکراین به اتحادیه اقتصادی اوراسپا، آینده مشترکی را نیز با این کشور رقم بزند. این مقاله از طریق معرفی و توصیف منابع و ابزار قدرت نرم در سیاست خارجی روسیه، به این سوال پاسخ می دهد که ابزار قدرت نرم روسیه تا چه میزان در برآوردن اهداف این کشور در اوکراین مفید واقع شده است؟ سیاست قدرت نرم روسیه نسبت اوکراین به شدت وابسته به منابع نمادین قدرت و تعاملات عمیق در حوزه سیاست های هویتی بوده و بیشتر بر مرزهای فرهنگی و زبانی تأکید کرده است. فرضیه این مقاله ا ین است که تأکید بیش از اندازه بر منابع هویتی و زبانی موجب به چالش کشده شدن الگوی تعاملی روسیه با اوکراین از سوی الگوی اتحادیه اروپایی شده است.

Keywords:

قدرت نرم , روسیه , اوکراین , زبان , هویت