احسان علوی - پژوهشگاه هوافضا
زهرا پیله وری - پژوهشگاه هوافضا
کتایون اورنگ - پژوهشگاه هوافضا

بیماری سیمولاتور شکلی از بیماری حرکت ایجادشده به علت عدم انطباق بازخور دهای حسی دریافت شده از حواس بینایی، پروپریوسپتیو و سیستم وستیبولار در شبیه سازهای پرواز است، که می تواند در طی قرارگیری خلبانان در سیمولاتورهای هواپیماهای نظامی و غیر نظامی ایجاد شود . هدف از این مقاله شناسایی عوامل دخیل در این بیماری، بررسی امکان قانونی و لزوم پزشکی استفاده از داروهایی است که با هدف اجتناب از علا ئ م، کاهش زمان بیماری و یا به حداقل رساندن علائم این بیماری در دسترس هستند . علائم این بیماری در سه گروه اختلال جهت یابی، اکولوموتور و تهوع قرار می گیرند . عواقب آن مشتمل است بر کاهش استفاده از سیمولا تور، اختلال در آموزش کاربر، اختلال در ایمنی زمینی و هوایی . اگر خلبان بعد از کار با سیمولاتور هدایت هواپیما را به عهده بگیرد، به علت بروز علائم یا ایجاد تغییراتی که جهت سازگاری با سیمولاتور در وی ایجاد شده اند، در هدایت هواپیما دچار مشکل خواهد شد . بر طبق ق وانین موجود خلبان بایستی تا 7 روز پس از قرارگیری در سیمولاتور از پرواز اجتناب کند . ولی این امر ، با توجه به اینکه میزان متفاوت واکنش ها و علائمی که افراد در مواجهه با سیمولاتور از خود نشان می دهند در یک بازة زمانی خاص از بین نمی رود، باید براساس شدت علا ئم تعیین گردد و نه به شکل یک عدد مطلق . جهت ارزیابی این مشکل و ارتقای ایمنی پرواز بایستی از معاینه توسط پزشکان هوایی و پرسش نامه های بیماری سیمولاتور استفاده شود

بیماری سیمولاتور، خلبانان، ایمنی پرواز، واقعیت مجازی