بررسی روش FAOدر ارزیابی اراضی و اهمیت آن در بهره برداری پایدار از منابع خاک و آب منطقه فامنین استان همدان

انتخاب نوع استفاده ازاراضی همواره قسمتی ازسیرتکاملی جواامع انسانی راتشکیل داده است بدین معنی که باتکامل تدریجی جوامع انسانی درنوع نیازهای آنها نیز تغییر حاصل شده است ودرنتیجه جوامع مختلف به لزوم تغییر درنحوه استفاده ازاراضی پی برده ند هدف ازاین مطالعه تعیین قابلیت کیفی اراضی منطقه فامنیت برمبنای روش طبقه بندی اراضی چندمنظوره فائو FAO است منطقه مطالعاتی درشمال شرقی استان همدان و درمحدوده شهرستان فامنیت بامساحت 101 کیلومترمربع قرارگرفته است دراین بررسی ابتدا براساس روش فائو درهرواحدفیزیوگرافی باتوجه به محدودیت ها وامکانات موجود نقشه اجزای واحداراضی تهیه گردید سپس سه نقشه تیپ فیزیوگرافی شیب و حساسیت سنگ به هوازدگی زمینه شناسی بایکدیگر تلفیق شده و نقشه اجزایواحداراضی بدست آمد درمرحله بعد براساس مشاهدات صحرایی و تشریح پروفیل نقشه قابلیت اراضی تهیه شد بامروری برنتایج ارزیابی منطقه فامنین مشخص گردید که تنها 36درصد ازاراضی منطقه برای کشاورزی ابی 40درصد برای زراعت دیم و 60درصد برای مرتعداری دارای توان و قابلیت خوب هستند بامقایسه کاربریهایه فعلی منطقه بااین نتایج ارزیابی مشاهده میشود که درحدود 10 درصد ازمنطقه انطباق کامل بین کاربری فعلی و قابلیت اراضی وجود دارد

Keywords:

ارزیابی اراضی , FAO , قابلیت , کاربری , فامنین