ارزیابی برنامه های مقابله با مخاطرات محیطی در سکونت گاههای روستایی:مطالعه موردی مقاوم سازی مساکن روستایی در برابر زلزله در ایران

امروزه دراکثرکشورهای که باسوانح و مخاطرات طبیعی مواجه هستند احداث و ایجادمساکن مقاوم دربرابر زلزله به منظور کاهش اسیب جانی ومالی ازمهمترین اقداماتی است که بصورت گسترده درکشورهای مواجه با این مخاطرات صورت میگیرد درکشورایران علیرغم اینکه بخش عمده ای ازسکونتگاه ها درمعرض خطرات ناشی ازاین حوادث غیرمترقبه قراردارند اما کمتر توجهی به رعیت استانداردهای لازم صورت گرفته است ازجمله مخاطرات تهدید کننده درایران زلزله است که اکثر روستاها و شهرهای کشور را تهدید م یکند وقوع زلزله های مکرر درسالهای اخیر درنواحی مختلف کشور و اثار گسترده انسانی و مالی نهادها و سازمانهای متولی را برآن داشته است که ازطریق اجرا و حمایت ازبرنامه های مقاوم سازی مساکن گامهایی رادرجهت کاستن ازاثار زیانبار و نامطلوب زلزله بردارند درمطالعه حاضر به ارزیابی تحولات رخ داده درقالب مقاوم سازی مساکن روستایی کشور دربرابر زلزله برمبنای نتایج سرشماری سه دهه اخیر پرداخته شده است وقوع زلزله های مکرر درسالهای اخیر درکشور ازنکات مهمی است که ضرورت بررسی میزان آسیب پذیری سکونتگاه های روستایی و تحولات آنها درراستای مقاوم سازی ضروری مینماید دراین مطالعه شرایط عمومی زلزله خیزی کشور توزیع جمعیت ساکن درروستاها درسرشماری سال 1385وتحولات مسکن روستایی با رویکرد نوسازی و مقاوم سازی بررسی شد پس ازجمع اوری داده های موردنیاز بااستفاده ازتوابع تحلیل فضایی مدلهای عدید شبیه سازی زلزله و آثار آن ارزیابی گردید

Keywords:

زلزله , سکونتگاههای روستایی , مقاوم سازی , مسکن روستایی