محمد علی سالکی - دانشجوی کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه تربیت معلم تهران
ایوب منوچهری میاندوآب - دانشجوی کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه تهران
حسن آهار - دانشجوی کارشناسی ارشد شهرسازی دانشگاه آزاد قزوین

امروزه با توجه به روند رو به رشد جمعیت و تراکم جمعیتی در مناطق شهری علی الخصوص در شهرهای پر جمعیت ومستعد از نظر لرزه خیزی لزوم نگرشی همه جانبه و فراگیر به حوادث طبیعی و فجایع ناشی از بروز آنها بیش از پیش جلوهنموده است. اثرات زیان بار ناشی از تمرکز بیش از اندازه جمعیت در محدوده های خاص شهری در کنار فقدان برنامه ریزی های پیشگیرانه و عدم آمادگی لازم جهت مقابله با حوادثی نظیر زلزله تهدیدی بسیار جدی و مهم برای جان شهروندان وتداوم حیات شهری به شمار می رود. در این پژوهش شهر تبریز به عنوان مطالعه موردی انتخاب کردیم.هدف این پژوهشارزیابی و پهنه بندی لرزه ای شهر تبریز با توجه به معیارهای کیفی و ارائه مدل و الگوی مناسب برای شهر تبریز می باشد، برای این منظور ، از 9 معیار فاصله از گسل، تراکم ساختمانی، تراکم جمعیتی، کیفیت سازه ها، شبکه ارتباطی، دسترسیبه مراکز امدادی و ضروری، دسترسی به فضاهای باز و سبز، اندازه قطعات و فاصله از مراکز خطرزا استفاده شده است . داده های آماری لازم جمع آوری شده، سپس لایه های لازم برای پهنه بندی لرزه ای آماده شده و وزن دهی به لایه ها بر اساس استانداردهای پهنه بندی انجام گرفته است، تحلیل نهایی با استفاده تلفیق روشهای Fuzzy TOPSIS و AHPدر محیط GISروش پیشنهادی) صورت گرفته است. در نهایت میزان خطر پذیری کل مناطق شهر تبریز بدست آمده است، نتایج بدست آمده نشان می دهد که مناطق شمالی بیشترین پهنه های خطر پذیری و مناطق جنوبی کمترین میزان را دارا میباشد ،در نهایت نیز نتیجه گرفته شده است که مدل ارائه شده برای پهنه بندی خطرپذیر ی قابل استفاده می باشد

پهنه بندی، زلزله، تبریز، منطق فازی، مدل های تصمیم گیری چند معیاره