محمود احمدی - استادیار گروه جغرافیا طبیعی دانشگاه شهید بهشتی

یکی ازمحورهای برنامه ریزی میان مدت کشورها امایش سرزمین و راهکارهای بنیادی به منظور توسعه اقتصادی برمبنای واقعیات مناطق جغرافیایی جهت افزایش رفاه انسانی می باشد دراین رابطه یکی ازعوامل سازنده ی محیط زیست و شاید ازاساسی ترین آنها اقلیم و شاخصهای زیست اقلیمی است لذا ارزیابی میزان به کارگیری و کاربست مولفه ها و شاخصهای زیست اقلیمی با رویکرد توسعه پایدار و سیاست حفاظت ضروری برای توسعه و توسعه ضروری برای حفاظت و همچنین رویکرد استفاده بهترازتوانها پتانسیلهای محیطی و طبیعی یکی ازدغدغه های اصلی درحوضه های اجرایی و برنامه ریزی ها برای مدیران می باشد هدف ازاین تحقیق سعی براین است که بخشی ازشاخصهای اصلی و مهم دررابطه با انسان که مورداهمیت درامرتوسعه و الزامی دربخش های برنامه می باشد به کارگیری و موردارزیابی قراردهیم روش کاردراین پزوهش ازروشهای توصیفی تحلیلی واماری استفاده شده است و اطلاعات پایه ازطریق کتابخانه ای و بااستفاده ازمنابع اسنادی ومکتوب مانند کتابها مقالات مطالعه کتابهای قانون و سندهای برنامه های توسعه اقتصادی اجتماعی و فرهنگی کشور به همراه تمامی گزارشهای عملکرد اقتصادی سالیانه که ازطرف رئیس جمهوری به مجلس شورای اسلامی ارایه میگردد وتحلیل کلیه اماروجداول مربوط به اعتبارات این موارد مربوط به دفترچه اعتبار طرح های تملک دارایی های سرمایه ای که هرساله به چاپ می رسند می باشد را تجزیه و تحلیل و بصورت کلی جمع بندی و درتحقیق استفاده شده است

زیست اقلیم ، برنامه پنجم ، شاخص ، آسایش اقلیمی