یعقوب زارعی - دانشجوی دوره دکتری جغرافیا و برنامه ریزی روستایی دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران

از آن جا که توسعه روستایی یک ضرورت بنیادی جهت توسعه ملی محسوب گردیده و بایستی در اولویت برنامه های توسعه ای قرار گیرد و در کشور ما نیز ضرورت پرداخت به امر توسعه در مناطق روستایی چند دههایی است که بیش از پیش احساسمیگردد؛ بر همین اساس پژوهش حاضر با تکیه بر روشهای کمی سعی دارد با استفاده از منابع اسنادی و آمارنامه سرشماری عمومی نفوس و مسکن در سال 5831 ، به سطحبندی توسعه در مناطق روستایی استان گلستان بپردازد. بر همین مبنا بررسیحاضر قصد دارد تا میزان توسعه اجتماعی مناطق مورد مطالعه را در قالب 8 شاخص زیربنایی، ارتباطی و خدماتی- اداری برای591 روستا که از 7 شهرستان بصورت تصادفی بعنوان جامعه آماری انتخای گردیدهاند با بهرهگیری از مدل تاپسیس و نرم افزارهای Excel و Spss با رویکردی توصیفی- تحلیلی، مورد ارزیابی قرار دهد. ارزیابی سطح توسعهیافتگی مناطق موردپژوهش حاکی از آنست که توزیع ناعادلانه خدمات و امکانات موجب ایجاد شکاف عمیقی بین مناطق روستایی استان گلستان گردیده است. بطوری که در شاخصهای زیربنایی شهرستان کلاله با0/85دارای توسعهیافتهترین مناطق روستایی وشهرستان گرگان با0/13کمترین میزان توسعه را در بین مناطق روستایی استان به خود تخصیص دادهاند. در شاخصهای ارتباطی روستاهای شهرستان علیآباد با0/721 توسعهیافته و شهرستان آزادشهر با0/21 کمترین میزان توسعه را دارا بودهاند. شاخص خدماتی- اداری مناطق روستایی شهرستان کلاله با 0/84 بسیار توسعهیافته و مناطق روستایی آزادشهر با0/17 کمترین میزان توسعه را داشتهاند. نتایج همچنین نشان میدهد محرومیت بالا به ترتیب در برخورداری از شاخصهای زیربنایی و سپس خدماتی- اداری در مناطق روستایی استان گلستان بسیار واضح و مبرهن است.

توسعه روستایی، گلستان، تاپسیس