محمد علی کاشفی کیوان - دانشجوی کارشناسی ارشددانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران غرب، گروه معماری، تهران، ایران.
عاطفه دهقان توران پشتی - استادیار دانشکده هنر و معماری دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران غرب، گروه معماری، تهران، ایران
محمد مهدی گودرزی سروش - استادیار دانشکده هنر و معماری دانشگاه آزاد اسلامی واحد همدان، گروه معماری، همدان، ایران

در سالهای اخیر توجه به رویکرد معماری مشارکتی، به ویژه در کشورهای در حال توسعه موجب تغییر الگووارههای طراحی در معماری گردیده است. این حرکت با بررسی و تحلیل صحیح، سعی در کاستن از تاثیر رویکردهای کاذب داشته و درجستجوی بهبود کیفی محیط مصنوع از طریق فهم اجتماعات، ارزشها و خواستهای ایشان می باشد. این رویکرد بیشتر مبتنی بر باورها، ارزش ها و نیازهای جمعی مشترک است که از طریق درک الگوهای رفتاری در یک اجتماع با ویژگی های معین و باتکیه بر عامل احساس جمعی تحقق می پذیرد. این پژوهش، به تحقق سرزندگی با استفاده از مولفههای تنوع، امنیت، احساستعلق و هویت، به عنوان معیارهای ریشهای ایدهپردازی در طراحی معماری بهینه و سازماندهی فضاها و کاربریهای عمومی شهری و نحوه ارتقای این عوامل از طریق مشارکت عمومی، به مثابه عصاره فرهنگ اجتماع پرداخته است. دادههای این تحقیقبر اساس مشاهدات و پرسشنامه ارائه شده به جامعه آماری، می باشند. بر مبنای این دادهها تحلیلهای آماری برای سنجشمیزان تنوع، امنیت، احساس تعلق و هویت، به عنوان شاخصهای سرزندگی و میزان همبستگی این شاخصها با مشارکت مردمی در طراحی، مورد بررسی قرار گرفته است. از طریق روند ذکر شده، راهکارهای بهینه بر اساس شرایط بومی برای ایجاد واستفاده از عنصر مشارکت برای ارتقای حس سرزندگی در مکانهای عمومی و فضاهای شهری ارائه شده و در انتها فرآیندی مشارکتی در شهرها برای افزایش کیفیت زندگی، پیشنهاد شده است.

سرزندگی، تنوع، امنیت، احساس تعلق، طراحی مشارکتی