مینیمالیسم، وتئوری طراحی فضای سیال شهری بارویکردانعطاف پذیری وپیوستگی درتلفیق طبیعت با فضای معماری

فضای سیال ویابه عبارتی طرح معماری سیال بالذاته فضاییست که میخواهدحداکثر بازدید کنندگان توریست ها و مهمانان را به درون خوددعوت نماید ولی درشهر حل نگردد وتشخیص یک نشانه راداراباشد دراین شرای طکالبدوبخش داخلی طرح معماری به نفع شهر وجهت پاسخگویی به معنای فکری و رویکرداصلی طراحی آن یعنی انطباق پذیری وتلفیق فرم و عملکرد آن باطبیعت به عقب نشسته و قسمتی ازپهنای خود را باتوجه به اقلیم منطقه به عنوان فضای باز شهری دراختیارشهرقرارمیدهد این ویژگی عملکردی کالبدی براساس تئوری مینیمال به عنوان ایده ی سادگی و بی پیرایگی که دست اخرمنجربه خلوص کمال و زیبایی طرح براساس هویت بخشی به رویکرداصلی طبیعت خواهد بود بررسی میگردد نکته دیگری که ازاهمیت حائزی برخوردار است یکپارچگی پروژه های معماری درزمینه سبز خود به عنوان عنصری ازهمان طبیعت و کشش مخاطب به داخل مجموعه به دلیل همخوانی طرح و عملکرد آن با محیط شهری می باشد که این امرفقط و فقط بایکی شدن وحدت فرم فضا باچشم اندازوزمینه ی خود حاصل میشود درمقاله حاضرسعی برآن شده تاثیر این مسائل درطراحی های فضای معماری که به عنوان سازنده ی چشم اندازLand scape نیز مطرح میشوند بررسی گردد

Keywords:

مینیمالیسم , فضای سیال , نشانه ی شهری , انعطاف پذیری , تلفیق طبیعت بامعماری