المیرا عزلتی - دانشجوی کارشناسی ارشد، گروه معماری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد شیراز واحد شیراز، ایران.
طاهره نصر - دکترای تخصصی شهرسازی، استادیار، گروه معماری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد شیراز واحد شیراز، ایران

محله گلشن با بافتی ارگانیک ، متراکم و کوتاه مرتبه، با مساحت 334344 مترمربع در جنوب غربی شهر شیراز منطقه 3شهرداری واقع شده است. این محله جز یکی از 44 پهنه بافت های فرسوده شهر شیراز محسوب می گردد. ویژگی هایمثبت آن را می توان مرکزیت جغرافیای، بالا بودن سابقه سکونت، حس تعلق مکانی ، قیمت مناسب راضی، برخورداری از آب و هوای مطلوب نام برد. با این وجود از شاخص های فرسودگی اعم از مشکلات کالبدی، شبکه ارتباطی ناکار آمد، مشکلات زیست محیطی و اقتصادی اجتماعی رنج می برد. هدف اصلی این پژوهش کاربردی و ارایه راهبردهایی به عنوان راهنمای تصمیمات و برنامه ریزی مداخله هدفمند در عرصه بهسازی و نوسازی جهت دستیابی به اهداف توسعه پایدار می باشد. روش جمع آوری اطلاعات اسنادی، توصیفی و میدانی است. با بررسی درجه اهمیت شاخص های فرسودگی بافت در چهارچوب مدل AHP نتایج حاصل بیانگر اهمیت بیشتر مشکلات کالبدی و شبکه ارتباطی، نسبت به مشکلات زیست محیطی واقتصادی اجتماعی است. برای محسوس شدن بیشتر موضوع شاخص کالبدی در لایه های نقشه ای مورد بررسی و تجزیه و - تحلیل قرار گرفته و خروجی داده ها به صورت جدول ارائه شده است. در بافت مورد مطالعه به دلیل درآمد کم ساکنین، امکان نوسازی خود به خودی وجود ندارد. بنابراین بایستی از سابقه سکونت بالای ساکنین، وجود خاطرات جمعی و حس تعلق مکانی آنها برای تشویقشان به مشارکت، بهره جست. در این راستا می توان با دادن تسهیلاتی در عرصه بهسازی و نوسازی آنها را در این راه مصمم نمود. این امر درآمدزایی ساکنین، افزایش انگیزه به سرمایه گذاری خصوصی و توسعه اقتصادی را به ارمغان خواهد آورد. در نهایت منجر به کاهش ناهنجاری های اجتماعی موجود و ارتقای سطح کیفیت زندگی جهت دستیابی به اهداف توسعه پایدار می گردد.

بافت فرسوده، بهسازی و نوسازی، توسعه پایدار، AHP ، محله گلشن