یک الگوریتم ترکیبی جدید برای افزایش کارایی شبکه حسگر بیسیم

امروزه درشبکه های حسگربی سیم پروتکلهای مسیریابی مبتنی برخوشه بندی بهترین کارایی را ازلحاظ افزایش طول عمروحفظ پوشش شبکه ای درمقایسه باسایرروشهای مسیریابی به دست میآورند بااین وجود اکثرپروتکلهای خوشه بندی که تاکنون ارایه شده تنها نزدیکی جغرافیایی همسایگی را به عنوان پارامترتشکیل خوشه ها درنظر گرفته اند دراین مقاله یک پروتکل جدید خوشه بندی مبتنی برانرژی و موقعیت جغرافیایی با ترکیب آتوماتای سلولی و الگوریتم ژنتیک برای شبکه های حسگربی سیم ارایه میشود که قادر به خوشه بندی گره های شبکه براساس سطح انرژی و مختصات گره ها و موقعیت گره نسبت به همسایگان می باشد این پروتکل بااستفاده ازاتوماتای سلولی و باتوجه به پارامترهای انرژی و وتعدادهمسایگان وموقعیت نود نسبت به همسایگان تعدادی نودکاندید انتخاب می کند و سپس توسط الگوریتم ژنتیک ازبین این نودها بهترین سرخوشه ها راانتخاب می کند کارایی بهتر این پروتکل ازلحاظ افزایش طول عمر مفید شبکه و حفظ بهتر پوشش شبکه ای درمقایسه با پروتکلهای پیشین نظیر LEACH و الگوریتم ژنتیک باشبیه سازی به اثبات رسیده است

Keywords:

شبکه های حسگربی سیم , آتوماتای سلولی , الگوریتم ژنتیک , افزایش عمرمفید شبکه خوشه بندی