خلیلی صالحی پور - دانشجوی کارشناسی ارشد کامپیوتر، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات، ایلام، ایران؛
محمد شیری - استادیار، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات،گروه کامپیوتر، ایلام، ایران
رامین صیادی - استادیار، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات، گروه برق، ایلام، ایران

پروتکل های مسیریابی مختلفی تاکنون برای شبکه رادیو شناختی طراحی شده است که برای انتقال داده ها، تنها از یک مسیر بهینه استفاده می کنند. اما استفاده ی مداوم از یک مسیر باعث می شود انرژی نود های موجود در آن مسیر سریعتر از سایر نود های شبکه مصرف شود و در مدت کوتاهی دسترسی به نود هایی که در همسایگی نود های مسیر اصلی قرار گرفته اند امکان پذیر نباشد. در ضمن با توجه به پایین بودن قابلیت اطمینان کانال ها، استفاده از یک مسیر منجر به کاهش قابلیت اطمینان در ارسال داده ها خواهد شد. بنابراین با توجه به موارد ذکر شده، پروتکل های مسیریابی تک مسیری کارایی لازم را نخواهند داشت. گروهی از پروتکل های مسیریابی به نام مسیریابی چندگانه کلاسی از الگوریتم های مسیریابی را معرفی می کنند که به هر نود منبع اجازه می دهند برای ارسال داده ها چندین مسیر مختلف را به سمت نود مقصد شناسایی کند. با استفاده از این تکنیک می توان ترافیک شبکه را باتوجه به کیفیت هر مسیر، روی چندین مسیر تقسیم نمود. در این مقاله یک پروتکل مسیریابی چندگانه با استفاده از الگوریتم AODV در شبکه های رادیو شناختی با توجه به معیارهای تعداد پرش ها و احتمال تداخل با کاربران اولیه را بررسی کرده و مسیرهای بهینه را با در نظر گرفتن معیارهای فوق انتخاب می کند.

شبکه های رادیوشناختی، طیف فرکانسی، پروتکل های ارتباطی، مسیریابی چندگانه