محمد عباسی - دانشگاه قم، دانشکده فنی مهندسی، قم
یعقوب فرجامی - دانشگاه قم، دانشکده فنی مهندسی، قم
روح الله دیانت - دانشگاه قم، دانشکده فنی مهندسی، قم

همکاری در سازمان، عامل مهم و تعیین کننده در موفقیت سازمان است. در صورت عدم وجود ارتباطات در سازمان و گروه ها دستیابی به اهداف سازمانی ممکن نیست. به دلیل تغییرات فناوری و قابلیت هایی ایجاد شده در دهه های اخیر، سازمان ها روی برنامه های کاربردی در محیط کار تمرکز کرده اند. علت اتخاذ این رویکرد تلاش برای افزایش بهره وری و سودآوری است. گروه افزارهابخشی از نرم افزارهای سازمانی را تشکیل می دهند، که با هدف افزایش تعامل، دسترسی آسان به اسناد به اشتراک گذاشته شده،کار گروهی بر روی این اسناد ایجاد شده اند. همکاری نیاز به کار کردن افراد با هم به شیوه ای هماهنگ در جهت نیل به هدفدارد. دستیابی به هدف، مقصود ابتدایی گردهم آوردن گروه است. نرم افزار همکاری، با فراهم آوردن ابزارهایی که ارتباطات، همکاری و فرآیند حل مساله را بهبد می بخشد، کمک می کند تا گروه های فعالیت مدار با وجود فاصلههای جغرافیایی با هم کارکنند. در این مقاله ابتدا به ارائه تاریخچه ای از روند پیدایش نرم افزارهای همکاری و مفهوم گروه افزار خواهیم پرداخت، در ادامهتعاریف ارائه شده را از دید توسعه دهندگان و اهداف گروه افزار را بیان خواهیم کرد و پس از آن مشکلات و چالش های طراحی نرم افزارهای همکاری، مزایا و محدودیت ها را مدنظر قرار می دهیم.

گروه افزار، سیستمهای همکاری، تعامل، چالش های طراحی، محددیت ها