سیدعلی حسین پور - دانشگاه بینالود مشهد
علیرضا شیری نژاد - کارشناسی ارشد طراحی شهری.
محسن بذرگری - کارشناسی ارشد معماری.

درک مفهوم توسعه پایدار روستایی به طور خاص و پی بردن به نقش گردشگری، در ارتباط با آن مستلزم توجه به اصول و ارکان توسعه پایدار به طور عام است. در این ارتباط، یکی از راهبردهایی که اخیراًدر اغلب کشورهای جهان مورد توجه قرار گرفته است، توجه و تأکید بر گردشگری در آن دسته از نواحی روستایی است که دارای پتانسیلها و زیرساختهای لازم برای گسترش گردشگری هستند. وقوف بر چنینراهبردی زمینهساز انتظاراتی است که مقاصد اقتصادی، فرهنگی و در نهایت توسعه پایدار را در بر دارد. لذا در مواجهه با این پدیده، باید به گونهای اندیشید که ضمن رفع تمامی ابهامات و تصورات ناسازگار با واقعیتهایجاری در روستا، محدودیتها را به امکان و تهدیدات را به فرصت تبدیل نمود. در این راستا توجه به برخی اثرات این راهبرد در توسعه منطقهای بسیار راهگشا خواهد بود. پژوهش حاضر از حیث نظری و روششناسیبر ساختارگرایی و تحلیل تاریخی- تکوینی در سطح کلان و راهبردی استوار است. این پژوهش به روش مطالعات اسنادی-کتابخانهای و تحلیل کیفی در چندین محور و با هدف بررسی اثرات گردشگری روستایی درتوسعه پایدار منطقهای صورت گرفته است. این رهیافت تلفیقی مبتنی بر وابستگی و ارتباط متفابل بین همه عناصر و دستاندرکاران گردشگری و همچنین نیازهای زیرساختی و فیزیکی برای هر کدام از این عناصر بههمراه یک برنامه ریزی جامع برای همکاری و هماهنگی بین برنامهریزان و کارشناسان در ارتباط با میزان منابع و نیازهای مردمی برای ایجاد توسعه پایدار روستایی است.

برنامه ریزی پایدار منطقهای، گردشگری روستایی، توسعه پایدار منطقهای، مدیریت