بررسی جایگاه و ابعاد گردشگری در اسناد فرادستی عمرانی و توسعه ایران

مقاله حاضر به بررسی جایگاه گردشگری و ابعاد مورد توجه آن در اسناد فرادستی عمرانی و توسعه کشور از سال 3134 تا3130 شمسی میپردازد. این بازه زمانی شامل 5 برنامه عمرانی پیش از انقلاب و 5 برنامه توسعه پس از انقلاب میشود کهدر آن، برنامه توسعه کشور و زمینههای توجه و حمایت دولتی مشخص گردیده است. یافتههای تحقیق حاصل تحلیل ثانویه مضامین استخراج شده تحقیق آقاجانی ) 3130 ( بر روی این اسناد است که از زاویه ابعاد و عرصههای مرتبط با گردشگری،طبقهبندی و شمارش مجدد گردیده است. یافتههای تحقیق نشان میدهد در این سالیان به هشت مؤلفه مدیریت کلان وسیاستگذاری، زیرساختها، تسهیلات، نیروی انسانی، نظارت، تبلیغات و اطلاعرسانی و پژوهش در حوزه گردشگری توجه شده است؛ بیشترین توجه به لحاظ مضمونی به حوزه زیر ساختهای گردشگری و تبلیغات صورت گرفته است. همچنین به لحاظ برنامه های عمرانی و توسعه، بیشترین توجه به گردشگری مربوط به برنامه چهارم توسعه پس از انقلاب است. توجهات اصلی اسناد فرادستی مذکور عمدتاً، شامل ایجاد تمرکز در امور برنامه ریزی و سیاستگذاری، هماهنگی بین بخشهایمختلف، ایجاد و ارتقای کیفی زیرساختهای اقامتی، حمل و نقل و تفریحی گردشگران، تقویت جاذبه های گردشگری،حمایت از تشکیل مؤسسات گردشگری، اعطای وام و تسهیلات بانکی به این حوزه و حمایت از سرمایهگذاریهای بخش خصوصی در زمینه گردشگری، تسهیل ورود و خروج گردشگران خارجی، آموزش و توانمندسازی نیروی انسانی شاغل درحوزه گردشگری، نظارت بر کیفیت واحدهای خدمترسان در این حوزه، تبلیغات و شناسایی گردشگری ایران در سطح بینالمللی با شرکت در نمایشگاههای بینالمللی و انتشارات مرتبط و در نهایت حمایت از پژوهش در عرصه گردشگری و رصدهای آماری است.

Keywords:

اسناد فرادستی , گردشگری , برنامه عمرانی , برنامه توسعه , توسعه گردشگری