بررسی راهبردهای توسعه گردشگری کشور در چارچوب برنامه های توسعه پس از انقلاب

با وجود سابقه نسبتاً طولانی برنامه ریزیهای توسعه در کشور و پیشگامی در تدوین برنامه های توسعه، متأسفانه کم تحرکی و رشد اقتصادی اندک بهخصوص در بخش گردشگری مشاهده میشود. در حالی که کشورهایی نیز و جود دارند که با سابقهبرنامه ریزی حتی کمتر از دو دهه، اکنون از لحاظ معیارهای رشد و توسعهیافتگی چندین دهه از ما فراتر هستند. در برنامه ریزی گردشگری سه عامل تعریف جایگاه گردشگری در نظام اقتصادی و تدوین نظام حقوقی گردشگری و سیاستهایکلان دارای اهمیت است. سالهای ابتدایی انقلاب با عدم تعریف درست از گردشگری در نظام برنامه ریزی همراه بود و درسالهای اخیر برنامه ریزی برای بهرهبرداری از منابع گردشگری ایران از درجه اهمیت بالایی در راستای توسعه این صنعت در سطوح ملی و کلانتر آن یعنی نیل به اهداف منطقهای در مقیاس کشورهای جهان اسلام، اهمیت پیدا کرده است. بررسیسیاستهای دولت در قالب برنامه توسعه در خصوص گردشگری طی برنامه های اول تا پنجم با هدف بررسی راهبردهای توسعه صنعت گردشگری در کشور ضرورت اصلی تحقیق حاضر است. با وجود برنامه های مختلف، توسعه گردشگری در کشور محقق نشده است، سؤال اساسی پژوهش این است که نقش محتوایی این برنامه ها در عدم تحقق چیست؟ آیا اینبرنامه ها از الگویی پیروی میکنند؟ روش تحقیق این پژوهش تحلیل محتوایی است و هدف از این نوشتار بررسی الگوی برنامه های توسعهگردشگری در کشور است. این مقاله سعی دارد انسجام برنامه ها و روح حاکم بر برنامه و الگوی توسعه گردشگری کشور را بررسی کند.

Keywords:

گردشگری , برنامه های توسعه , برنامه ریزی گردشگری , راهبرد برنامه ریزی , ایران