بررسی و ارزیابی زیرساخت مورد نیاز مدارس هوشمند

آموزش، رکن اصلی در توسعه پایدار هر کشور است و آموزش الکترونیکی، امروزه از جدیدترین ، مؤثرترین و مطمئن ترین روشها در توسعه آموزشهای فردی و سازمانی است. سیستم نوین آموزش الکترونیکی فواید و مزایای منحصر به فردی را برای افراد، سازمانها و مراکز آموزشی به همراه دارد. در گذشته تمامی آموزشهای کارکنان در شرکتها و سازمانها به شیوه کلاسهای حضوری برگزار می گردید که در آن محوریت کلاس با مربی آموزش بود. با ظهور اینترنت، آموزش الکترونیکی باعث گسترش دامنه آموزش و باعث به اشتراک گذاشتن دانش و اطلاعات شد. مدتی است برخی کشورهای جهان به تأسیس مدارس الکترونیکی یا مدارس هوشمند دست زده اند. در مدارس هوشمند کامپیوتر در نحوه تدریس و ارزشیابی تأثیر می گذارد و برنامه های درسی را تا حدودی تغییر می دهد. ولی در عین حال کارکردهای اجتماعی مدارس بر جای خود باقی می ماند چون در روابط اجتماعی به دانش آموزان یاری می رساند. در این مدارس دانش آموزان می توانند با منابع علمی جهان و معلمان و دانش آموزان مدارس دیگر ارتباط برقرار کنند. زیرساخت توسعه یافته فناوری اطلاعات از الزامات فرآیند هوشمندسازی است.لیکن باید توجه نمود زیرساخت به نحوی توسعهیابد که نیازمندی های استفاده از محتوای الکترونیکی در فرآیند یاددهی-یادگیری را پوشش دهد.توجه بیش از حد به زیرساخت ممکن است منابع مدرسه را تنها در حوزه سخت افزار صرف نموده و فرآیند یاددهی یادگیری مغفول واقع شود. متاسفانه علی رغم پیشرفت قابل توجه این علم در دنیا به دلایل زیادی هنوز زیرساخت توسعه یافته فناوری اطلاعات کشور بسیار نامناسب است و کمبود تجهیزات الکترونیکی و مشکلات برقراری تعاملات اینترنتی باعث کندی این روند شده است. ما در این مقاله به بررسی تجهیزات و زیرساخت ارتباطی مورد نیاز برای تاسیس این مدارس در کشور پرداخته و مشکلات توسعه آن را در مناطق مختلف کشور به خصوص نواحی چهارگانه شهرشیراز مورد بررسی قرار خواهیم داد.

Keywords:

مدارس هوشمند , زیرساخت هوشمند سازی , زیر ساخت ارتباطی , فناوری اطلاعات و ارتباطات