خرق عادت در تحول نظام آموزشی

هدف از نگارش این مقاله، دستیابی به تربیت خود انگیخته و همچنین تربیت موثر در نظام آموزشی و تربیتی است. در اکثر دانشگاه ها و مراکز علمی (مخصوصا دانشگاه فرهنگیان) درباره تعلیم و تربیت، بر آنچه هست تاکید فراوان شده، که ثمره آن تکراری جلوه دادن تمامی مباحث مطرح شده در این مکتب و کاهش انگیزه متربی نسبت به فراگیری مباحث گردیده است؛ زیرا آموختن معلوماتی که از پیش تهیه و تنظیم شده و قرار دادن متربی در یک چهارچوب چند ساله که در نظام آموزشی و تربیتی وجود دارد و نیز نگاه منفعلانه به متربی، اجازه رشد و حرکت را از وی می ستاند و این نه تنها پایداری آموزشی را تهدید می کند، بلکه باعث یکنواخت شدن آموزش و عدم به فعلیت رسیدن آموخته ها می گردد. اینجاست که می توان گفت یک ظرف تهی بهتر از یک ظرف پر است و به اهمیت تربیت نکردن پی برد. ما در این پژوهش که به صورت کتابخانه ای انجام شده تلاش کردیم تا با نگاه متفاوت به تربیت، زمینه ساز افزایش انگیزه فراگیران این مکتب شویم. در واقع ارزش اصلی این مقالعه در تلاشی است که برای بیدار کردن اذهان درباره ی مساله تربیت و ضعف اساسی و دیرینه آن در سیستم آموزشی، صورت گرفته تا در جای خود مورد توجه قرار گیرد و زمینه ساز تحول در نظام آموزشی گردد.

Keywords:

خرق عادت , تحول نظام آموزشی , تربیت خود انگیخته , سیستم آموزشی , پایداری آموزشی