مصطفی اسفندیاری - کارشناس ارشد برنامه ریزی درسی
سید مهدی حسینی - دکترای علم اطلاعات و دانش شناسی استادیار علمی دانشگاه کردستان

این پژوهش به منظور بررسی رابطه گفتگوی میان والدین و دانش اموزان با الگوی برنامه درسی تجربی و تعیین وضعیت روابط سطوح شش گانه ارائه شده برای برنامه درسی تجرب در ارتباط با گفتگوی والدین صورت گرفت. روش : این پژوهش از نوع کاربردی است که به روش پیمایشی و با استفاده از ابزار پرسشنامه محقق ساخته در میان 322 دانش اموز پسر پایه ششم ابتدایی (N:2100) توزیع گردید. در پایان 290 پرسشنامه عودت داده شده که با استفاده از مدل سازی معادله ساختاری مدل اولیه به روش تحلیل عامل تایید برازش شد و سپس آزمون همبستگی اجرا گردید. قبل از اجرای پرسشنامه روایی و پایایی آن (0/834) محاسبه گردید. یافته ها: مدل شش سطحی برنامه درسی تجربی به روش مدل سازی معادله ساختاری تایید شد همچنین آزمون همستگی بین متغیرها نشان داد که رابطه مثبت معنی دار بین گفتگوی میان والدین و دانش اموزان با الگوی برنامه درسی تجربی وجود دارد . افزون بر آن رابطه هر کدام از سطوح شش گانه (انتظاری، پداگوژیک، تصوری، تعاملی، خودفکوری، پنهان) با گفتگوی میان والدین و دانش اموزان به طور جداگانه تعیین شد. نتایج: گفتگوی میان والدین و دانش اموزان پایه ششم ابتدایی با الگوی برنامه درسی تجربی آنان رابطه مثبت دارد بدین معنی است که هرچه والدین در مورد مسائل و تجارب آموزشی فرزندان خود با آنان صحبت کنند الگوی برنامه درسی تجربی آنها ارتقا می یابد.

گفتگوی والدین، دانش اموز، الگوی برنامه درسی تجربی، برنامه درسی، پایه ششم ابتدایی