بررسی رابطه بین موانع روشهای تدریس فعال و کاهش پیشرفت تحصیلی در بین دانش آموزان دختر پایه ششم ابتدایی شهرستان آبدانان

هدف این پژوهش، بررسی رابطه بین موانع روشهای تدریس فعال و کاهش پیشرفت تحصیلی در بین دانشآموزان دختر پایه ششم شهرستان آبدانان میباشد. جامعه آماری کلیه معلمان دختر پایه ششم ابتدایی شهرستان آبدانان که تعداد 50 نفر از آنها با روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. ابزار پژوهش پرسش نامه محقق ساخته که برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون t تک نمونه ای، استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد که در فرضیه اول: بین محتوای نامناسب کتابهای درسی و عدم اجرای روشهای تدریس فعال در کلاس درس رابطه مثبت و معناداری وجود دارد همچنین در فرضیه دوم بین کمبود امکانات آموزشی مناسب و عدم اجرای روشهای تدریس فعال در کلاس درس رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. از سوی دیگر در فرضیه سوم بین عدم رضایت شغلی معلمان و عدم اجرای روشهای تدریس فعال در کلاس درس رابطه مثبت و معناداری وجود ندارد. همچنین در فرضیه چهارم بین بین نظام جاری ارزشیابی از پیشرفت تحصیلی دانش آموزان و عدم اجرای روشهای تدریس فعال در کلاس درس رابطه مثبت و معناداری وجود دارد.

Keywords:

موانع , پیشرفت تحصیلی , روشهای فعال , فرآیند یاددهی یادگیری