فریبا ندیم نژاد - کارشناس ارشد تحقیقات آموزشی
فرشته شهابی نیا - کارشناس ارشد برنامه ریزی آموزشی
علیرضا حیدرزادگان - استادیار گروه علوم تربیتی دانشگاه سیستان و بوچستان

این مقاله به بررسی کژیها و کاستیهای درونی نظام آموزشی مناطق عشایری استان سیستان و بلوچستان می پردازد. روش انجام این پژوهش توصیفی تحلیلی می باشد. . جامعه آماری پژوهش را نیز 3 گروه تشکیل می دهندکه عبارتند از: 1- کلیه دانش آموزان دختر و پسر ابتدایی ، راهنمایی ، متوسطه مناطق عشایری استان در سالهای 1390-1389 که به تحصیل تمام وقت در مدارس عشایری اشتغال داشته اند. 2 - جمعیت لازم التعلیم مناطق عشایری هر شهرستان به تفکیک جنسیت . 3 - جمعیت سرشماری عشایر کوچنده 1387 به تفکیک شهرستان و جنسیت، از آنجا که بافت علمی تحقیق از نوع توصیفی _تحلیلی می باشد و لازم است از آمار کل دانش آموزان استفاده شود لذا نیازی به نمونه گیری نبوده و به عبارت دیگر حجم نمونه به اندازه حجم جامعه است . برای گردآوری داده های مورد این پژوهش نیز با مراجعه به مراجع ذیربط با توجه به ماهیت هر دسته از اطلاعات که در این مورد می توان به سازمان آموزش و پرورش استان ، اداره آموزش و پرورش عشایری ، ادارات آموزش و پرورش شهرستانها ، اداره کل آمار و اطلاعات معاونت برنامه ریزی اشاره نمود استفاده شده است.داده های جمع آوری شده با استفاده از از شاخص های محاسبه نرخ گذر ، ضریب بهره برداری از فضای آموزشی، نرخ تراکم و نحوه توزیع جمعیت عشایری از شاخص های رایج در برنامه ریزی آموزشی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است .نتایج تحقیق نتایج پژوهش نشان داد،. نرخ گذر برای دانش آموزان عشایر بدلیل اینکه تعداد زیادی از آنها بنا به دلایل خاص( اسکان، فقدان مدارس شبانه روزی و ...) در مدارس روستایی و شهری مشغول به تحصیل می شوند خیلی با واقعیات منطبق نیست.

آموزش ،عشایر،نرخ گذر،نرخ تراکم،ضریب بهره برداری