مهسا زارع - کارشناسی ارشد فیزیولوژی ورزشی دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات فارس
محمد امین عدالت منش - استادیار دانشگاه آزاد اسلامی واحد شیراز
فریبرز محمدی پور - استادیار دانشگاه آزاد اسلامی واحد مرودشت

زمینه و هدف: آلزایمر بیماری تحلیل برنده سلول های عصبی غیر قابل برگشت و تدریجی است، که به تدریج باعث زمین گیر شدن و مرگ بیمار می شود. هدف از این مطالعه بررسی اثر هشت تمرین استقامتی و تجویز لیتیوم کلراید بر سطح سرمی عامل نروتروفیک مشتق از مغز در رت های نر مبتلا به آلزایمر می باشد. روش بررسی: 70 رأس رت نر نژاد اسپراگ داولی به طور تصادفی به هفت گروه شامل : (1) کنترل، (2)، شم ، (3) لیتیوم کلراید 20، (4) لیتیوم کلراید 40 ، (5) تمرین استقامتی (6) تمرین استقامتی و لیتیوم کلراید 20، (7) تمرین استقامتی و لیتیوم کلراید 40 تقسیم شدند. طی هشت هفته رتهای گروه 5، 6، 7 روی نوار گردان بدون شیب با سرعت 15 تا 20 متر در دقیقه به مدت 15 تا 30 دقیقه در هر جلسه و پنج جلسه در هفته دویدند. همین طور به گروه های 3و 6 روزانه به میزان 20 میلی گرم بر کیلوگرم وزن حیوان لیتیوم کلراید و به گروه های 4 و 7 روزانه به میزان 40 میلی گرم بر کیلوگرم وزن حیوان لیتیوم کلراید به مدت 14 روز تجویز شد. جهت تجزیه و تحلیل یافته ها از واریانس دو طرفه و تست تعقیبی توکی استفاده شد. یافته ها: یافته های این تحقیق نشان داد که سطح سرمی عامل نروتروفیک مشتق از مغز در گروه های تست به طور معنی داری بالاتر از گروه شم بودند (0/05>=p). نتیجه گیری: بر اساس این یافته ها می توان نتیجه گرفت که که تمرین استقامتی، لیتیوم کلراید و اثر تعاملی آنها در رت های نر مبتلا به آلزایمر باعث افزایش سطح سرمی عامل نروتروفیک مشتق از مغز می شوند.

آلزایمر، تمرین استقامتی، لیتوم کلراید، عامل نروتروفیک مشتق از مغز