نگرشی آسیب شناسانه بر پروژه های مدیریت دانش در سازمان

امروزه دانش موجود در سازمانها از مهمترین دارائی های آنها محسوب می شود . اهمیت این دارائی به اندازه ای است که در شرایط رقابتی کنونی به منزله سرمایه فکری سازمان تلقی می گردد . برخورداری از چنین دانشی برای رسیدن به موفقیتهای شغلی بیشتر و ادامه حیات سازمان اهمیتی قابل توجه دارد . بسیاری از سازمانها نیک دریافته اند که برای کسب موفقیت های کنونی و آتی و حتی بقاء به چیزی بیش از دستیابی اتفاقی و ناگهانی به دانش نیاز دارند و راهی جز بکارگیری سیستم های مدیریت دانش مناسب ندارند . امروزه با توجه به احساس نیاز شدید سازمانها و تاکید بسیار زیاد مجامع علمی ، شاهد عزم و همت روز افزون سازمانها در سطوح مختلف داخلی و خارجی جهت ط راحی و بکارگیری پروژه های مدیریت دانش هستیم . این امر به نوبه خود گامی عظیم و تحولی شگرف در عرصه کسب وکار و غیره محسوب می گردد . با این وجود واضح است اجرا و انجام هر طرحی خصوصاً زمانی که در مراحل آغازین نمو خود باشد ، مبرا از ریسک و خطر نیست . بدیهی است موفقیت این سازمانها، در صورت وقوف از خطرات احتمالی آن گامی چندان سخت نخواهد بود و عدم وقوف به قیمت شکست سازمانهای عامل و بی میلی دیگر سازمانها جهت سرمایه گذاری در اینگونه پروژه ها تمام خواهد شد . فلذا آگاهی از مزایا و خطراتچنین پروژه هائی قبل از بکارگیری آنها، اقدامی لازم و ضروری به نظر می آید . فلذا سوال اساسی دراین نوشتار این است که محورهای مهم آسیب پذیری پروژه های مدیریت دانش چیست، ابعاد و شاخص های آن کدامست و چگونه می توان باکسب آگاهی و شناخت لازم، از آنها احتراز نمود . بر این اساس با استناد به نوشته ها و تجارب عملی اندیشمندان مختلف و نویسندگان این نوشتار به شناسائی محورهای مهم آسیب پذیری پروژ های مدیریت دانش پرداخته شده است فرایند تحلیل به صورت استقرائی و با استفاده از یافته های حاصل از مرور مبانی تئوریکی موجود در زمینه مدیریت دانش می باشد . نتایج حاصل از تحقیق حاکی از چهار محور مهم آسیب پذیری پروژه های مدیریت دانش در سازمان است که عبارتند از : محور تکنولوژی، محور فرهنگی، محور محتوائی و محور مدیریت پروژه .

Keywords:

مدیریت دانش , استراتژی دانش محور , آسیب شناسی , اقتصاد ایده