مدیریت بحران و کاهش آسیب پذیری کالبدی و افزایش پایداری نواحی مسکونی فرسوده شهر زاهدان در برابر وقوع احتمالی زلزله

بطورکلی زلزله یکی از سوانح طبیعی است که تأثیرات مخربی برسکونتگاه های انسانی برجای گذاشته و تللفات جانی و مالی سنگینی بر ساکنان آنها وارد می سازد. بافت های فرسوده شهری و سکونتگاههای غیر استاندارد بنا به دلایلی ازقبیل عدم رعایت معیارهای فنی و مهندسی در ساخت بنا، شبکه ارتباطی ناکارآمد، عدم وجود تأسیسات و تجهیزات شهری، بیشتر از سایر بافت های شهری در معرض خطر زلزله قرار دارند. از ضروریترین اقدامات و اهداف در زمینه سوانحو حوادث طبیعی، به کار گیری اصول مدیریت بحران به منظور کاهش خسارات، آمادگی، مقابله، بازسازی و بازتوانی(امدادونجات) است. بنابراین مدیریت بحران فرایندی پویا در قالب اقداماتی سنجیده می باشد. این وضعیت نیازمند توجه بیشتر به مقوله مدیریت بحران در این شهر وهمچنین مسئولین در امر برنامه ریزی شهری می باشد. پژوهش مربوطه شهرزاهدان را از نظر مدیریت بحران با تأکید بر زلزله جهت کاهش آسیب پذیری کالبد شهر را مورد توجه قرار داده است. مقاله حاضر براساس روش توصیفی-تحلیلی و روش گردآوری به صورت اسنادی، کتابخانه ای است. با استفاده از سیستم اطلاعات جغرافیاییGIS در مرحله اول مبادرت به شناسایی بستر قرار گیری شهر زاهدان در بین مجموعه نقاط زلزله خیز و خطوط گسل در این شهرستان و در مرحله دوم به ارزیابی ساختار کالبدی شهر در برابر زلزله پرداخته شد. وهدف این است که با تأکید بر مدیریت بحرانو لزوم نقش برنامهریزان شهری در کاهش اسیبپذیریشهردربرابرزلزله، اقدامات اجرایی صحیح توسط آنها و همچنین چاره اندیشی و مدیریت اتخاذ شده در جهت طرح ریزی های بافت فرسوده شهر و نوسازی و بهسازی و همچنین بررسی و گسترش ساخت و سازهای استاندارد در سطح شهر بکار گرفته شود

Keywords:

آسیب پذیری , مدیریت بحران , بافت فرسوده , زاهدان , سیستم اطلاعات جغرافیایی