نادر ثناگومطلق - شرکت آب و فاضلاب استان البرز
مهرداد حسینی شکیب - شرکت آب و فاضلاب استان البرز

آنچه از بررسی و مطالعه قوانین،دستورالعملها،ساختارها و رفتارها در حوزه مدیریت بحران در ایران برمی آید گویای این مطلب است که علیرغم توسعه ساختارهای مرتبط با این حوزه در بخش اجرایی کشور با پشتوانه تصویب قوانین و آیین نامههای لازم الاجرا در دهه گذشته ، عملکرد این ساختارها درهنگام بروز حادثه با انتظارات و نیازهای واقعی فاصله زیادی دارد و شاید در برخی موارد نیز فقط نوشدارویی پس از مرگ سهراب است.نتیجه پژوهشها نشان داده بین ساختارسازمانی مدیریت بحران و کاهش خسارات ناشی از فاجعه رابطه مستقیم وجود دارد. بنابراین به نظر می رسد که ساختار سازمانی مدیریت بحران به عنوان یکی از لازمه های برنامه ریزی شرایط بحران،بایستیمورد توجه و اهتمام بیشتری قرار گیرد.این امر در صنعت آب و فاضلاب شهری که عهده دار یکی از مهمترین زیرساختهایزندگی شهروندان است دارای اهمیت بیشتری است. در این نوشتار به بررسی ساختارهای سازمانی موجود در بخش مدیریت بحران در بخش آب و فاضلاب و شناسایی نقاط قوتو ضعف آنها در ایران و همچنین مطالعه ساختارهای مشابه در سایر کشورها مثل ترکیه و ژاپن پرداخته شده است.هدف این مقاله سنجش کارایی ساختارهای بوروکراتیک از بالا به پایین در مدیریت بحرانها و همچنین جابجایی کانون توجهاز تمرکز صرف به نکات فنی و اجرایی و تامین تجهیزات به لزوم ظرفیت سازی و توجه پتانسیلهای بخش غیردولتی و تشکلهای مردم نهاد و ارایه مدلی بهینه و کارا (با در نظر گرفتن محدودیت های نظام اداری کشور ) مرکب از ساختارهای ماتریسی و ادهوکراتیک و مقایسه ظرفیت و توان ایجاد شده در ساختار جدید با ساختار قبلی در راستای افزایش ظرفیت ها ی مدیریت بحران در کشور می باشد.

ظرفیت سازی بحران ، برنامه ریزی شرایط بحران ، ساختارسازمانی مدیریت بحران،شرکتهای آب و فاضلاب