اسدا... خواهنده کارنما - استادیار گروه آموزشی مدیریت، دانشگاه شهید باهنر کرمان
محمدعلی فرقانی - استادیار گروه آموزشی مدیریت، دانشگاه شهید باهنر کرمان
معصومه دهقانی - دانشجوی کارشناسی ارشد مدیریت بحران، دانشگاه شهید باهنر کرمان

یکى از مسائلى که بیشتر کشورهای بزرگ جهان با آن دست به گریبان هستند، مسئله حوادث طبیعى است. زلزله از جمله حوادث طبیعی می باشد که برای کشور ما یک تهدید محسوب می شود و ریسکی را برای هر کدام از شهرهای کشور بههمراه دارد. در گزارش دفتر برنامه ریزی سازمان ملل متحد در سال 2002 ، ایران در میان دیگر کشورهای جهان، رتبه نخست را از نظر تعداد زلزله های با شدت بالای5/5ریشتر در سال و یکی از بالاترین رتبه ها را در زمینه ی آسیب پذیری ناشی از وقوع زلزله و تعداد تلفات این سانحه به خود اختصاص داده است. آنچه زلزله را تبدیل به یک بلای طبیعی می کند عدم آمادگی کامل بشر در محیط های سکونتگاهی است و به این خاطر است که در کشورهای توسعه یافته، مدیریت خطرپذیری (ریسک) زلزله بر مبنای برنامه ریزی شهری و منطقه ای شکل گرفته است. ارزیابی ریسک و آسیب پذیریشهرها و شناسایی مناطقی که بیشترین احتمال بروز حوادث و مخاطرات در آنها وجود دارد، بخصوص در وقایعی همانند زمین لرزه، بسیار حائز اهمیت است. برای انجام ارزیابی ریسک و آسیب پذیری جوامعی که در معرض خطر قرار دارند، بررسی عوامل و مولفه های ارزیابی ریسک نیاز است. به منظور ارزیابی ریسک استفاده صرف از شاخص های سازه ای کافی نیست وبرای دستیابی به نتایج دقیق تر، استفاده از شاخص هایی همچون تراکم جمعیت، مشخصات منطقه مورد بررسی، وضعیت شبکه معابر، عرض از معبر و.... ضروری می نماید. در واقع نتایج این تحقیق می تواند برای مدیریت بحران به منظور کاهشآسیب پذیری ها و برنامه اضطراری و عملیاتی جهت پیشگیری از وقوع چنین مخاطراتی، بسیار کاربردی باشد. بنابراین هدف اصلی این مقاله بررسی عواملی است که در ارزیابی ریسک بحران زلزله موثر می باشند

ارزیابی ریسک، بحران، زلزله