تهیه نقشه حساسیت وقوع لنداسلاید با استفاده از مدل های نسبت فراوانی و فازی گاما(مطالعه موردی؛ جاده ساری-کیاسر)

زمین لغزش به عنوان یکی از مخاطرات مهم طبیعی سالانه موجب خسارات فراوان مالی، جانی و تخریب منابع طبیعی میشود. در پژوهش حاضر به منظور مدل سازی و تهیه نقشه پهنه بندی خطر زمین لغزش در محدوده جاده ساری-کیاسر از دومدل فازی گاما و روش نسبت فراوانیFR استفاده شده است. نقشه زمین لغزش موجود و فاکتورهای مرتبط با زمین لغزش 17 فاکتور برای محدوده جاده ساری-کیاسر در شمال ایران فراهم گردید. دادههای 105 زمین لغزش رخ داده در این ) منطقه براساس عکسهای هوایی 1:25000 و مطالعات میدانی جمع آوری گردید. دادههای زمین لغزش به صورت تصادفی بهدو گروه 80 درصد برای مدلسازی و تهیه نقشه پهنه بندی خطر زمین لغزش و 20 درصد برای اعتبارسنجی تقسیم میشود. متعاقبا مدلهای مذکور جهت تهیه نقشه خطر زمین لغزش استفاده شد. نتایج اعتبار سنجی نقشههای پهنه بندی خطرزمین لغزش به وسیله نرخ موفقیت و پیش بینی به صورت درصد مساحت زیر منحنی تجمعی انجام شد. نتایج اعتبارسنجی نشان میدهد که نرخ موفقیت مدلهای نسبت فراوانی و فازی گاما به ترتیب92/05درصدو91/05ونرخ پیش بینی به ترتیب 92/73درصد و89/04درصد میباشد. این نتایج نشان میدهد که مدل نسبت فراوانی نسبت به مدل فازی گاما قابل بالاتری را داراست.

Keywords:

زمین لغزش , پهنه بندی خطر , فازی گاما , روش نسبت فراوانی , جاده ساری- کیاسر